Web Zaman Damgası

BİR ÇANAKKALE GEZİSİ

BİR ÇANAKKALE GEZİSİ
Dur Gardaş: Nereye gidiyorsun?
Bu bastığın toprağın kutsiyetinin
Ne biliyor musun?
Şirin ilçe Eceabat'tan gireceksin
Ece Halil tarafından fethedilmiştir.
Necmettin Onattı'nın "dur yolcu" şiiri,
Çam ağaçlarıyla kaplı tepede,
“Hürriyet zevkini tattığı yerdir!”
Görmeden geçme.
Boğaz Kesen Rumeli Hisarı,
Kilitbahir Kalesi'nin aynısı.
Uçan kuş bile
Ona sormadan geçmezdi.
Anadolu insanının alın teri,
Taşıdığı cephanenin mermisi,
Namazgah ve Hamidiye Tabyaların da
Korunuyor özenle.
Seyid Onbaşı
Bir an durdu:
Karşıda,
Namusuna göz dikmiş,
İngiliz zırhlısını gördü.
Birden gözleri döndü.
İki yüz yetmiş kilo mermiyi
Kaldırdığı gibi
Topun namlusuna sürdü!
O top mermisi değildi!
Türkün çeliğe dönmüş tokadıydı!
Bütün milletin ağırlığını taşıyordu.
Patladı!
Olean Zırhlısı’nın dümenine isabet etti.
Döndü döndü…
Ve denizin dibine gömüldü!
Bütün dünya gördü,
Türkün gücünü.
Mecidiye Tabyası
Yoğun deniz bombardımanlarıyla
Yok edilmiş.
Şehitlerin ruhu göğe yükselmişti!

Havuzlar Şehitliğinde,
Beş bin şehit yatmakta.
Yüzbaşı Kemal Bey
Cennette!
Peygamber ile birlikte
Çanakkale’yi seyretmekte.
Eski adı Kirte,
Yeni adı Alçıtepe.
Balkanlardan gelen Türk'e
Atasından hediye.
Metre karesinde
Rastlanır altı bin mermiye.
Son ok.
Son kurşun.
Ve kaçan düşman!
Sargı yeri,
On sekiz bin şehidin acısı.
Dayanamamış selvi ağacı,
Burum burum burulmuş.
Sırtına Türk tarihi vurulmuş.
On binlerce şehidin kemikleri
Yığılındır Zığındere de.
Bize el sallıyor sanki
Köpeği ile birlikte yatıyor,
Şehitlikte.

O şehitler ki
Yatıyorlar bu koyda,
Çocuklarıyla birlikte,
Elleri koynunda!

Yenilginin acısını yaz
Hales Anıtına.
İstediğin kadar hayel et.
Çanakkale’yi sakın unutma.

Yirmi dört saat
Düşmana bir adım attırmamış,
Ezineli Yahya Çavuş,
Çarpışarak şehit olmuş!

Düşman kan gölünü görünce,
Geminin dışına çıkmak istemedi.
Süngü zoruyla savaşa sürüklendi.
Eriyik halinde maden parçaları,
Morto koyunda hala durmakta.
Zenci, İngiliz, Fransız, Senegalli, Hindu
Madalyalarıyla birlikte yatıyorlar burada.

Çanakkale’nin
En hakim yerinde ki
Hisarcık Tepesini
Göreceksin.
Çanakkale Şehitler Abidesini,
Savaş Eserleri Müzesini,
Abide Şehitliğini…

Kur'an-ı Kerim ve Şehit Mektupları
Titretir insanı!
Anzak Koyunu,
Bir tarafta Conk Bayırını,
Diğer yanda Anafartalar'ı
Ve yüce başbuğun ruhunu hissedeceksin!

Türklüğün kalbinin attığı yeri,
Bütün sinir uçlarının toplandığı yeri,
Canab-ı Allahtan aldığı güçle,
Emri veren
Ve
Geri dönmeyen,
Milletin namusunu, şerefini,
Toprağını, bayrağını, istiklalini
Korumak için o mübarek Komutanın…

İslamın son kalesi,
Türklüğün son nefesi sönmesin diye,
Ölümü emreden,
Böyle bir komutan var mıdır tarihte?
Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ten başka.
Bilen varsa söylesin?
O diyor ki
“Karşılıklı siperler.
Mesafe sekiz metre.
Ölüm muhakkak!
Birinci siperdekiler ölüyor.
İkincisi onların yerine geçiyor!
Öleni görüyor.
En ufak bir futur yok!
Sarsılmak yok!
Bilenler Kur'an okuyor,
Bilmeyenler kelime-i şehadet getiriyor”
Türk askerindeki bu ruh,
Çanakkale Savaşını kazanan ruhtur.
Elli Yedinci Alayın
Tek bir eri bile hayatta kalmadı.
En yaşlı gazi Hüseyin Kaçmaz,
Bir elinde bastonu,
Diğer elinde kız çocuğu,
Esir düşmüş.
Nice savaşlara katılmıştır.
Düşmana taş ve sopa ile saldıran
Mehmet Çavuşlar…
Arı Burnunda,
Çanakkale ile birlikte
Türklüğün kalbinin attığı her yerde,
Her hücresinde,
Çanakkale’nin Her yerinde
Ayrı ayrı destan yazıldı.
Onlar vazifesini yaptı.
Şimdi sıra bizde.
Çok çalış.
Oku oku oku
Bir daha oku
Ve
Çanakkale’yi asla unutma.
Unutturma.

Her Türk çocuğunun hakkıdır:
Ömründe bir kez olsun
Çanakkale’yi
Gözleriyle görmesi
Ve yüreğine gömmesi
Ve aklından hiç çıkarmaması… gerekir.

Çünkü:
Onlar nefessiz kaldığı için
Biz bugün nefes alıyoruz…
Yusuf Yılmaz