Web Zaman Damgası

UYUT BENİ ANNE...

Zandım hem de nasıl,
Şair dedim durduk yerde kendime:
Affola,
Şiir desem de desen desen çizip da
Çıktığım yola;
Beyhude bir aşka yelken açıp iklimlerin serenat bellediği
Rüzgârı da takıp peşi sıra.

Uyut beni anne
İnsanlar bir kez daha ıslah etmeden,
Kalburüstü yüreğinde şatafatlı mizacımın,
Hüzne yerleşik gölge misali
Yaşlarımı da tufan belleyip
Gitmeliyim alelacele
Hem de kaynayan kazanda
Pişen yüreğimden sızan kana boyanmadan yeryüzü.

K/ağıtlarda tescilli
Mubah sevdalar üreten hikâyelerin başşehri.
Dokunaklı bir şarkı olmak vardı şimdi
Şehla dizelere methiyeler dizen şiirin ilk harfi.
Kalıtımsal bir yalnızlık benimki
Genlerime mademki söz geçiremem.

Şapkamı çıkarttım çoktan,
İçinde fuları ve ışıltı gözleri ile
Kıpraşan mavi tavşan.
Selasını verdikçe dünün,
İçimin düğümlerinde asılı üç beş kayıp tebessüm.

Anlı şanlı bir zafer,
Başköşesinde yüreğin bazense
Devrik bir hezeyan ansızın çattığım kaşlarından sızan.
Kenetli isen hüzne
Boca et sen de bağlanmış basiretini.
Şerrine lanet iblisin
Dokunulmazlığında meleklerin
İçimde kaynayan acıya okuduğum bir sure
Yanılgılarım bile peşin hükümlü
Dokunulmazlığın şarkısını çalıp çalıp
Ezberleyip de unuttuğum mu yine
Mutluluğun kayıp şeceresi?

Gömütler saklı gönlümün pazarında,
El pençe divan yârin sessiz varlığı,
Gönül de yorgun epeydir madem
Demediklerime bir de sen eklesen
Tek bir dize yine kayıtlı fermanımım
Söylenmedik haznesinde.

Gitmeliyim şimdi gerçi gidip de döndüğüm mü
En makbul şarkı?
Döne döne etrafımda
Boyutsuzluğumun da pervasızlığı
Kayıp gök kubbemde
O sönük hale.