Web Zaman Damgası

Insan yalnızlığı

Bedenimde ki çatlaklardan ruhum sızıyor ranya


Frekansıyla oynanmış bozuk bir radyo gibi neresine koyarsan koy hayatı çekmiyor ömrüm
Hangi kitap arasına sıkışıp kaldım ki  bulamıyorum kendimi
Ruhumu yalnızlığa sabitlediler ranya
Insan yanlarımı putlaştırıp paramparça ettiler


Oysa canımı her acıttıklarında
Allahın rızası üzerinize olsun deyip sarıldım ağrıyan yanlarıma


Gözlerimin fişini çekiyorum artık
kollarımı yırta yırta söküp atmayı öğreniyorum
Hayatın renklerine aldanmıyorum
Ve uçmayı en büyük intihar sayıyorum


Kalbimin ezilmiş çiçekleri boy vermiyor ranya
içimde buz tutmuş bir hikayenin suları eriyor ruhuna


Dağılıyorum
Iki nefes arasında  kayboluyorum
Avuçlarımı saklıyorum yetim bir dua'ya
Ve hiçbir kapı kilidini yüzüm sana dönük açamıyorum


Kırmızısı soluyor yüreğimin
Küflenmiş bir keder de silinip gidiyor içimdeki iyi niyetler
Ve and olsun ki
Bu dünyanın benden çaldığı ellerinin hesabını soracağım


Omuzlarıma vişne çürüğü hüzünler sürüyorum şimdi
Ve biliyorum
Her ölüm yeni bir efsane yaratır dünyada