Web Zaman Damgası

Kader beni ben haline getirdi

İçimde fırtınalar, esiyordu.
Kaptırmıştım kendimi, bir rüzgârın esintisine.
Gençlik, vardı.
Sevme vardı sevilme azmi vardı, sevgi dolu gönlümde.
Elimi uzattığım zaman.
Oysa o bilmiyordu, kendini sevdiğimi.
Elimi uzatırken.

Korku, doluydu içim.
Korku!
Tarifsiz bir korkunun titreyişi vardı yüreğimde.
Ya elim, geri çevriliverse diyordum.
Ya elim geri çevrilirse!
Yoktu güvenim, seven yüreğime.
Yoktu.
Laf anlatamazdım söz dinletemezdim kendime.
O anda!
Elim geri çevriliverse.


Değmemişti elim.
Değmemişti o güne kadar, hiçbir kadın eline
Ne diyeceğimi bilmiyordum.
Bakışlarının içinde kaybolduğum zaman.
Titreyerek verdim sağ elimi, uzattığımda koydum körpe ellerine
Ve o anda titredim!
Sıcacık bir akıntı oldu, içimde.

Meğer nazlı bir çiçeğe, uzanmış elim.
Aldanmışım ışıldayan gözlerinde kaybolduğum zaman.
Ve!
Ayrılık, çabuk geldi.
Kader beni ben haline getirdi sonradan.

8 Tem. 17
Ahmet Yüksel Şanlı er