Web Zaman Damgası

çağlayanın intiharı/boşluğa bırakmaktır kendini..

öleceğim mi dedim..
sahi
öylemi demişim..
dağılmışım..

ellerimi bırakmadım henüz
özleyeceğim
demişimdir
sadece
özleyeceğim..

şşşşş kızma.
bildiğin gibi değil..
korkuyorum sadece

kibriti bulamadım
ve yakmış olduğum bir ateş yok.
ne mavi akşamın
küllü mevsimine aldanmışlığım
ne de
küllü mevsimin içinde
gözyaşından
doğmasını beklediğim bir kahraman yok..

yüzümü arıyorum
kırık aynaların izinde ki
senindir
bıçağın keskinliğinde
gördüğüm el..

çağlayanın intiharı
boşluğa bırakmaktır
kendini
demiştim ya hani
işte bak
bunu ben demiştim
anımsadım
dağılmadan anımsadım
ve eklemiştim
intihar eder bütün sular ki
o sevişmenin ertesi
işlenebilecek başka bir günah yok.

senin çatlaklarından
sızan sularda
aradım
arındım
bilimsiz
en eski kehanet gibi
son halkasını kırarken zincirin
önce paramparça oldu
dağıldı
sonra
dağlandı
ve sonra
aynı yere perçinlendi
halkalandı..

özgür değildik biliyordum
bilmek anlamakta değildi
sadece
istiyordum

neyi?
neden?
değil..

tenindeki iki doğrunun izinde
içinde
kaybolmuş
bir kuyuyum şimdi
öylesine b/akıyorum
tanımak için aynalara
bir anlık değil bu
bir andan..
gelecek
zamanlara uzanacak
sesini kısma
tırmanıyorum..


(...)