Web Zaman Damgası

Sen Ol Gel Bana...

Seni ve o acı hatıralarını gömmeyi denedim
Kalbimin derin yerlerine
Gözyaşlarımla sulandı her seferinde
Yeşerdi,ben istemesem bile kendi kendine
İşte ben seni her unutmaya çalıştığımda
Gözyaşlarım bir hortum gibi
Alıp götürüyor her şeyi
Gömmeye çalıştığım senin
Daha çok üstünü açıyor sanki
İşte ben seni her unutmaya kalkıştığımda
Daha çok yaramı deşiyorum sanki
Sensiz nefes almayı unuttum ben
Ben seninle bulmuştum kendimi
Böylece kendi kendimi bitiriyorum şimdi
Asıl kötü sahnesi ise bu filmin
Öylece durup izlemek düşüyordu
Bu yorgun düşmüş benliğime
Yorgundum işte kabullenemesemde
Her dik durmaya çalıştığımda
Her kanat çırpışımda
Canım acıyordu aslında
Mutlu olmaya çalışan
Mutsuz suretler gibi
Sen gittiğinden beri sukut sardı ruhumu
Gecenin sabaha ,sevenin sevdiğine kavuşmasını
Her an diler gibi
Ben senin sevgini
Uzak tutmaya çalıştımsa da sevgimden
Birbirleri için yaratılmış gibi
Ayrılamıyorlar ,bir olmuş kalp gibi
Ne de tam kavuşabiliyorlar
Bizim sevgimiz zor değil aşkım
İmkansızın da ötesinde
Bizim sevgimiz,sonumuz belki
Bunu da göze almış ki gönlüm
Bir türlü söz geçiremiyorum
Kalbim kendi sesini,aklım kendi sesini dinlemekte
Hangisinin izini süreceğini şaşırmış ben
Şimdi senin izini süreceğim
Hiç kimseyi dinleyesim gelmiyor artık
Bu ben bile olsam!
Zaten söz geçiremiyorum kendime
En sonunda yağmurlu bir akşamda
Gözyaşımla yağmur
Karışacak olsa da toprağa
Ben seni seçeceğim bu dünyada
Sensiz olup da
Toprağa karışmaktansa gözyaşım
Yanıp tutuşur alev alır senin özleminle
Hiç sensizliği seçmedim ben
Seçmem de...
Çünkü sensizliği seçmek
Yüzmeyi bilip de boğulmak gibi
Seninle nefes almaksa
Bütün acıları bir tarafa bırakıp tebessüm etmek gibi
Benim kimseye değişmem dediğim
Gözlerine baktığımda kendimi gördüğüm
Mesele o olunca, unutmayı unuttuğum
Dokunmaya kıyamadığım
Onun için dünyaları yakacağım
Tarihi yeniden yazacağım sevgilim
Şimdi deniz ol ak bana
Ateş ol yan bana
Ve sen ol gel bana...