Web Zaman Damgası

Ahmet Arife Saygılarımla...II

İKİ PARMAK ARASI ZAMAN KAÇ DİLDE AĞLAYARAK GEÇİLİR.

İAhmet Arife Saygılarımla…II

Gülmek
Gülemiyorsun ya
Gülmek
O zaman gülmek sokak ara başlarında
Uzak diyar tenleri içinde
İçinden içerimize dalabiliyorsak
Evden
Evsiz almışsa adımız
Kaldırımda türeyen
Yürüyen çiçekler
Toprağın gül yüzünden
Yeşermiş gülleri koparıyorsa
Gülmek
Hiçbir işe ve tozlu koltuk arası kitaplarda
Aramaya
Hiç görmek gülmek değildir belki de

Gülmek
Boz bıyıklar altında
Gülmek birlikte birbirimize
Eteğimizi açıp diz boyu çocuk gülmek
Gülmek
Avuçlarımda gezme kaçıncı periyodik cetvelin
Elementlerin molekülleri arasındaki aralıkta
Dans eden bağlantıların
Boşluğunda
Boşluk sesi çalıyorsa dişlerimizden dallarına
Yeşeriyorsa
Yeşil meşe palamut sarısında
Gülmek
O zaman işte o zaman gülmek gülmektir.

Gülmek
Her gün bir farklı yeşeriyorum
Dallarının her ucube arşında
Arşın arşivinde
Beynime çakılı çivilerden
Dökülen toz bulutu pas ila
Tahta yumuşak toz aşk yedirmesinde
Gülmek
Kuyruklu ajanslarının simülasyon
Sübliminal stokastik çıkışlarında
Gerilirken
Yetiştirilmiş menevişli seslerden
Akan bilinçler
Dilimin kıskacında asılı bırakılmış
Bilinçliklerden
Orta kalan kırıntılara emanet edilmiş
Göbek altı altlığımdan
Akıp yaygın yangınlardan
Dağ olup dişlerinin dibine kökleri
Dal’anadan kökleri
Çiçek bitki açıp açtırabiliyorsak
Hayatımızda çocukluğumuzun
Tasvirlerinde
Gülmek
O zaman işte o zaman biraz daha gülmek gülmektir belki de

Gülmek
Sana bile bir şiirler olunmuş
Dişlerimin arasında tılsımın
Boz bıyıkların
Ağırlığında akları ak ortak şiir vatanında
Dillendirmek lazım
Uluyan aç yırtıcı çakal akbaba fermuarında
Ve avucunu
Avucuna açar utanmaz hayasız
Avuçlar der der de geçmez
Hep der avucu avuçlarımda
Hasret sürgün
Bir sızı der de inanmam vallahvari inanmam
Avuçlar avuçlarıma sığmaz
Taşmaz avuçlarımı ne zaman gülmek
O zaman işte anlamak bizi
O zaman gülmek biraz daha gülmek gülmektir ancak.

Gülmek
Tehlikeli patikalardan yol çizmek
Çiziliyorum o patikalarımdan
Tehlikeli “kaybolmuş şiirler”
Dizilip dizilip su olup şırıltısı şırıltısı
Göğsümüzden akan kanla
Dökülüyorsa gülmek
“Gençlik Kırıntıları” fahişe bacakları altında
“Gezilmemiş Patikalar” da
Rengarenk akıyorsa
Gençlik kitap dağlardan
Savrulmuş yasaklı düşlerin kırgınlığı ve hasreti
Rüzgarımızda gebe kalktı
Kalıyorsa, kalabiliyorsak
Gülmek
Belki de gülmek kadınlığınızın
Ayakçıklarını
Gelişlerinde gülüş saçsa
Büyümüş ve bitirilmiş ağlayışlarından sonra
Ahmet abi der ona gülmek
O zaman gülmek
İşte o zaman Gülmek gülmek midir der abi
İzninizle saygılarımla
Der hüküm giymiş dağ keçisi çırak. Çırak mıdır

Mehmet Aslan

[ italik ]