Web Zaman Damgası

MERSİN ÖĞRETMEN OKULUNA AĞIT

MERSİN ÖĞRETMEN OKULUNA AĞIT

Hey gidi koca okulum hey!
Eski halinden eser yok şimdi,
Ne oldu sana böyle?
Tanınmaz haldesin...

Binlerce öğretmen yetişti sende,
Dağıldılar yurdun her köşesine,
İlim irfan dağıttılar,
Aydınlattılar karanlıkları...

Rahatsız oldu birileri,
İstemedi karanlıkları aydınlatmanı,
Darmadağın ettiler seni.
Önce yıktılar spor salonunu,
Sonra işliklerini,
İşgal ettiler kalan binalarını...

Bilemem hatırlar mısın?
Sırtını dayamıştın yeşil bir bahçeye,
Narenciye ağaçları vardı.
Öğrencilerin çapalar, beller, sulardı.
Orayı müteahhitlere verdiler,
Koca koca binalar dikildi...

Kumsalını aldılar elinden,
Bitirdiler denizle aşkını.
Hasret bıraktılar seni haşin dalgalara,
Mavilerden ayırdılar seni,
Sözüm ona yol geçirdiler,
Vızır vızır arabalar geçiyor şimdi...

Görkemli ve haşmetli binaların,
Şimdi yorgun ve küskün.
Koridorlarında volta atan
Öğretmen adayı delikanlılar,
İdealist genç kızlar yok.
Adımlamıyorlar artık yollarını...

Güzel okulum benim,
Yitirdin güzide öğrencilerini,
Öğretmenlerin koparıldı senden.
Ama gönül bağları kopmadı hiç.
Koşup geldiler sana bugün,
Anadolu'nun ücra köşelerinden,
Köylerden, kasabalardan, kentlerden.
Nasılsın, nicesin diye...

Ölüm döşeğindesin şimdi,
Can çekişiyorsun!
Kapılarını açamadın yavrularına,
Misafir edemedin onları,
Gideremedin hasretliklerini...

Moralleri bozuk,
Anıları kapkara,
Gönülleri bomboş.
Onlar yetim!
Onlar bedbaht!
Ah, vah derler!
Duyan yok,
Dinleyen yok
Ne seni ne de onları...

Ömer Adar-2017