"Ahmet abi 0-1" isimli şiir 12.7.2019 01:56:07 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
[ italik ]Ben birgün ölürsem, sokak çocuklarına umudu anlat, ve sevgiyi Ahmet abi...
I./
İçime tepe taklak düştüğüm günden beri Kan tükürüyorum Ahmet abi Bak aşağı mahalleden duyulan öksürüğüm Bu yarım yama ayak sesim Cılız bakışlarımda dünya soluyor Ömrün son peronu, paslı trenlere hayallerimi yüklüyorum Zambaklar Ahmet abi Onlar ve papatyalar ne kadar değersiz Oysa Zehra'nın saçlarında hayata anlam katıyor Bak gözlerini yine kaçırıyor Onur budalası bir akşam daha kalbimi ezerek Canımdan, gençliğimi biçerek geçiyor Avuçlarını öptüğüm yalnızlığım Karanlığın öz evladı Kötü konuşup, vurma Ahmet abi...
II. /
Nerede kalmıştık Ahmet abi? İşte böyle diyordum, herşey bildiğinden öte Çağır gelsin geçmişi, gelmemişi Otursun hele karşımıza, gam aksanlı yaşanmamışı Ahmet abi çayın canı acır mı? Tütünsüz diplere çöküp, öyle acırmış işte insanın damarları Babam anlatırdı, tabutluk fikirleri kırmış hep sağlam kafaları Delirmek hakkım sabittir Şimdi sen dinliyor gibi yapıyorsun ya Ben burada dahi yokum, zaten sana da anlatmıyorum İşte böyle Ahmet abi Geçenler de bir su'yun peşinden gittim O aktıkça kalbimi ark ettim Bilgeler rengini sordular , aşk ötesi nedir dedim Ahmet abi topraktım, suya karıştım Şimdi tam hayata layık çamur oldum...
III. /
Ahmet abi, ben dünyanın yabancısıyım, korkuyorum Benim için birşeyleri hafızanda tut Unutkanım, önce beni hatırla Terk edilmiş mezar gibi, çehresi zindan gibi içim Ahmet abi, elimden birşey gelmez Ne olursun beni herkese yetiştirmeye kalkma Geç kaldım son otobüse Erkendim şah damarından kopan yollara Kim çaldı ağzımdan nefesimi Kim koparttı rezilce ruhumdan canımı Yanılmış bir hayat, yanlış bir kapının önünde duruyorum Korkuyorum Ahmet abi Biliyorum bitmeyecek bu uykumu bıçak gibi kesen hesaplarım İnsanların hepsi delirmiş Herkes çoktan kendini yüzlerce yıl aşmış Geç kaldım, yanar olmuşum meydanlarda cisimsiz Kimin namına açar hala bu umut misali zambaklar Beyaz, mavi şarkılar kimsesiz geziyor sokaklarda Kimse sahiplenmiyor, kimse yaşatmaz Eski korkular var ceplerimde Kaç geceyi karış karış adımlarım bu öfke, bu kinle Utancım en sert kabuğundan çatladı Çıldırasıya ağlayasım var Yerin dibine koşar adım kırmızı giyinip inesim Belki bir rüzgar, lodos gösterir haritada yerimi İnce hastalık yüklenmiş kamyonlar toz duman Uzaklar çağırır, neresi olduğunu bilmem Katran yanıyor içimde, bırak beni içim cehennem yeri Işıkları söndür saatler zamana düşman Müstesna bir karanlık başlıyor, git Ahmet abi...
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.