Web Zaman Damgası

MEMUR-SEN

Geçmişi düşündükçe geliyor insanın ezilesi,
Mehmet’in olmamış ki, hiçbir zaman gecesi
Akif’in bitmemiş, ömür boyu çilesi,
İnan biz kimiz ki, sadece toz zerresi.

Sendikaya girdiğinde açılır gönül penceresi.
Olmak istersin dağlarda, rüzgarın sesi,
Bazen olursun sahilde, kum tanesi,
Hissedersin o zaman, aldığın her nefesi.

Hiç durmaz çalışır, başkanıyla üyesi.
Onlarda ki tek aşk, hak arama gayesi.
Kibir yok hiçbirinde, er olmaktır payesi,
Sonumuz hayr, birdir hepimizin kıblesi.

Gündüzler yetmez bize, az gelir akşamlar.
Memur Sen varken, inmez gökten bayraklar.
Engel olmadı bize, ne dağlar nede ırmaklar.
Dik duruşun adıdır, bizdeki sendikalar.

Bu öyle bir dava ki, sığmadı kabına,
Atıldı tohumlar, Anadolu’nun dört bir yanına.
Artık ne yapsın bu dava anlamayana.
Zillete düşmediysen, bak şu cihana.

Memur Sen’dir onurlu duruşun özü.
Doğruluktur düsturumuz, biz söyleriz son sözü.
Gaflete düşersek , dağlansın hepimizin gözü.
Tüm çalışanların olmuşuz güler yüzü.

Bir üyenin bile vebali omuzlarımızda.
Gece gündüz yollardayız, daima meydanlarda.
Gitmediğimiz yer bizim değildir, bu topraklarda.
Akıbetimiz belli, akabe olsa bu yollarda.

Araf a düşmedik hiç, cenneti verseler dönemem.
Esaret bahçesinde gül olmak mı, asla istemem.
Sonu cehennem olsa da, namerde ser eğemem.
Özümüzdür doğruluk, batıla hak sın diyemem.


Sadık KARADEMİR