Web Zaman Damgası

EY HASRET ŞOFÖRÜ !(Gülce-Buluşma)

Çözdün mü ömrün boyunca bir kere
Tek bir kere muamma, de bana?!
Yoksa askıda mı kaldı hayat bilmecen
Ve sustu mu gönül sazın köy odalarında…


Yarım kalan şiirlerin yarım sultanı
Çıldır nerededir bilir misin acaba?
Duydun mu, işittin mi ey ham manzumeci?
Kimdir, ne demiştir Çıldırlı Şenlik Baba ?
Ve
Baş parmağı niye göğü gösterir ?
Beldesinin yol ağzına bağdaş kurup oturanda
Düşündün mü hiç ?


Sen ki uyakların tahta bacaklı süvarisi
Yaralı, kırık ve şiş iskeletli manzumelerin
Yorgun kalemli sahibi,
İmgelerin ruhsuz ve şekilsiz,
Duygu mimarına çırak bile olamadın
Baden zehir zıkkım, dilin kilitli
Sürgüde ve sürgündesin
Sözcüklerin en utangaç efendisi…


Haydi çek arabanı ey hasret şoförü
Çalıştır, bas gaza, yürü doğuya…
Kars’a, Ardahan’a uzan da görelim
Görelim Anadolu yollarında seni de
İçimiz rahat, evlerimize dönelim…


Yolda bir kaset at dinle
Çıldır divanını
Çıldır koşmasını
Ve
93 koçaklamasını Şenlik Baba’dan..
Unutma, tamam mı?


Ey düzayak koşmanın
Altıbeş onbirlik meftunu dostum,
Bilir misin cigalı tecnis nedir?
Ya tuyuğu, varsağıyı ?...
İşittin mi hiç?


Öldük, öldürüldük
Bin kez öldürdüler, milyon kere dirildik
Şenlik babamızı zehirlediler
Gitti zehirleyenler, yok adları-sanları
Şenlik Baba yaşamakta işte
Daha kaç bin yıl yaşayacak içimizde
Bizde, bizimle…


Sazımın sinesinden arşa yükselir içim
Parmaklarım ufukta dolanır hilâl çizer.
Acım, öfkem, hüznüm ve en mükemmel sevincim
Bir anda mısralaşır söz sultanıyla gezer


Coğrafyayı yurt yapan bayram yeri, şenliğim
Halkımın yüreğidir, dilidir ozanlarım.
Ermeni’ye, Moskof’a kafa tutan Şenliğim
Gül açar Ardahan’da, o gün onu anlarım.

Mustafa CEYLAN