Web Zaman Damgası

Hasretimin rüzgarı..

Her insan;
yüreği kadar yer kaplar dünya da
kimi iki cihana sığmaz
kiminin varlığı bile belli olmaz.
Ben sen demeden umutları linç edenlere
piçliğe rest çekip
Gözlerinin şehrinde umudu büyütüyorum



Benim Yanlızlığım kimsenin uğramadığı;
Hudutsuz çaresizlik
Sürgün bir Bozkır
Sözün bittiģi
dilin lal olduģu
herşeyin
herkesin sustuğu
Çocukluģumun coģrafyasında
yaralı dizleri kabuk tutmayan
hangi sevincin arkasına sığınsam
yanan dağların kızıltısı
Düşer iflah olmaz göz bebeklerime.





içimde bir şehir susarken
ıssızlığında kayboluyorum.
Öyle uzakki sesin
Öyle uzak yüzün
içimde bir hazan
ve ben yine tenha kaldım
yine,
Bir gece daha döner yüzünü sabaha.
Gece kara, gece hüzün, şehir suskunken.



yıldızlar gece ayazıyla oynaşırken
hasretimin rüzgarı
öyle üşüyor ki göğsümün atışında
acınası bir ağıt yankısı ,
çığlık çığlığa.
karanlığın gözleri kadar uçsuz
ıssızlığında kayboluyor
sus kılıcından geçen dilime inat....