Web Zaman Damgası

Suya stran

su
ve
ay'da
saklı duran yüzünün atlasına

rüyamı süslü kılan bir ülke çiziyorum üzerine
söze gül yediren yediveren ağızlı çocuklar
göğüne yıldız asıyorlar gözlerin kadar güzel


geceye ıslık çalmayı öğreten aklımı
sıyırıp
rüzgârlara giydirdim deliliğimi


çilesine eyvallah etmeyen hikayeleri
sırtına çivileyen hayallere rastladım yol boyu
bütün dertlerin korkuya kapılma sebebiymiş
omurgası sağlam sevmelerin direnci


her mola yerinde
çayıma gülüşünü düşürüyorsun
kenarındaki çukurda yeşeren umutla birlikte
üşüyen yetimlere pay ediyorum
huzuru ayağa kaldırıyoruz el’birliğiyle
başucumda ayin yapan müridlerin duasında
adının harfleri tek tek batıyor döşüme
bu defa yalnız batmayacaktım bahtımın dibine


cömertleşen yokluğunda
ayıkladım kendimi ayıp zamanlardan


merhametinden öpülecek insanların
her gün daha da azaldığı dünyada
dibini boyladığım bahtımın içinde vazgeçtim
mutlu olabilme sevdasından
ve utanılacak bir yer arama gayretinden


sonra yine
aynı sedirin serinliğinde unutuyorum
rüyamı gölgemi ve bizi



Cömert Yılmaz