Web Zaman Damgası

Yavuklu 29-Gülseren

ah bu onyedi yıl, ah bu Ankara
“Ankaralı Sezin” üstelik onaltısında ha!
aradan onca zaman geçmemiş gibi
Sezinin gözleri?,
Afitap gibi geldi bana
içinden çıkılmaz acabalardayım
yine çok perişanım..
bu kaçıncı varta


birkaç gün sonra; yine o kadın sesi
ben yine evhamlardayım, bariz..
“-Halime hanımla görüşecektim” dedi
anamı çağırttım, anam “Songül mü” diye geldi
“-şükür şükür çok iyi, yine bekleriz”
..
“-Songül”!! “her gün aradı yazık..
seni merak etmiş de”
“Allahın ne kulları var değil mi”
“tahammül edemiyorum artık”
“bir de şuna bak.. umurunda mı” dedi

müşteri listelerinde “Songül” hatta “Ankara” bile yoktu
“sen olsaydın yazardın” o telaşla başka işim yok mu
fırsat bu fırsat; arayan numaraya döndüm,
artık hiç değilse bir “teşekkür” boynumun borcu
“-rahatsız ettim, özür dilerim, kiminle görüşüyorum,
ben Antalya “Gül Pansiyon” işletmecisi Mutlu”
gayet sakin; “sizi tanıyamadım ben” dedi.. şok oldum
“size fatura düzenleyecektim de isminiz lütfen”
“Gülseren” dedi,
“haa! Sezin’in annesiyim”,

“-Songül?” dedim,
“kardeşim”
“kardeşim” deyince, düşmüşüm sandalyeden
ben yine hastanedeydim…