Web Zaman Damgası

ŞİİR KOKAN KADIN

Uzanmış gökyüzünü seyrediyordun.
Yıldızların ışıltılı parlaklığı kamaştırıyordu gözlerini.
Uzanıp boynundan öptüm,
Şiir kokuyordu boynun kadın.
Aşka ve sevdaya umut bağlayan bir şiir kokusuydu...
Saşların dize dize olmuş omuzlarına düşüyor,
Dize dize okuyup içinden geçiyorum.
Ellerin yeni bir ele sevdalı gibi ter içinde,
Yüreğin aşka susamış bir papatya çiçeği...
Avuç içlerimde gezinen yanakların; al’dan daha al.
Gamzen ölümüme ferman okur gibi,
Dudakların aşka küsüldüğü günden beridir;
Çatlayıp durur.
Öpmeye hasret,
Sevişmeye tutkulu.
Ve gözlerin kömür karasından daha karadır.
İçine dalan bir daha dalıp kayboluyor.
Kaçak çaya benziyor.
Hadi inat etme baştan başa şiir kokan kadın;
Baştan başa dize dize sıralanmış kadın...
Dudaklarından öptüğüm gibi,
Bırakta ak göğsünden öpüp uyuyayım bir yüzyıl boyunca.

---Maşuk Gültekin---
--21.03.2017/23:40—
-4.Levent/istanbul-