Web Zaman Damgası

DEĞİNMELER

I

Cepkenimden sallanan zincirdir
Ucunda hep beğenilme arzuları
Düştür, akşamdır
Dilimde aşkın akşamcı tortusu
Tuğlaların üst üste durmasına mı diyorlar duvar
Bir demet gül koydum yerine
Son öpücüğün hala saklı
Pimini çekersin diye son ihtimalde
İntihar sayarlar belki de
Kalbim bir dinamit patlamaya hazır

Bir geminin olmayan limanlara yaklaşması gibi
Üzerimizde eskimeyen bıçkınlığımız
Bir ceketimiz bile olmadı yine de meydan okuyoruz
Masal anlatır gibi öyle usulca kendiliğinden
Soyun üzerinden bütün olmazları
Hiç bir aşk cinselliği yadsımaz
Birbirimizin terinde çoğalırız

Velakın yirmibirinci yüzyılda olmuyor böyle şeyler
Ceketlerin iç ceplerinde tam da kalbin üzerinde
Taşınan cüzdanlardan soruluyor bütün ilişkiler
Seni kalbime gömdümden kasıt
Belki de bu kadar açık anlatmamalıyım
Bozuluyor büyüsü bütün ayetlerin
Kirlenmiş havalarda oksijen oranları
Öldürüyor yaşayan her ne varsa yavaş yavaş

II

Yaşamın gerçeği bir dal parçası
Kollarım parmaklarım
Sonra şu aşağıda akıp giden ırmak
Bavuluma topladığım dimağları da katıyorum yanına
Sus pus yeryüzü
On yaşındayım henüz
-yaşamın gerçekliği nasıl algılanır o yaşta bilirmisiniz?-
Bir daha hiç büyümeyeceğim
Sahaya son çıkışım topa son vuruşum
On yaşımı oraya bırakacağım
-büyüseydim belki de sorardım Diyojen’e
‘tarih tekerrürden mi ibaret?-

Dönüşüyor yaşam bir kavgaya gerçekliği yaratanla
Yaşayan arasında
Eski bir kazağın sökülüyor ilmikleri
‘Yaşamın iler tutar yanı kalmadı’ diyor
Suyun şişelenip satıldığını gören ilk Paris’li komünar
-bu bir yorumdur panosuna şu not düşülüyor:
sosyalistler için Paris Komünü, alevilerin Kerbelası gibidir.
Savaşın sonu değil başlangıcı-

Yaşamın gerçeği havada uçan kuşla
Denizde yüzen balığın arasındaki farkı
Hava boşluğu bırakmadan nasıl anlatmalı