Web Zaman Damgası

DEMEDİM FARZ ET...

Vicdan yaralarının sarmalında,
Okkalı bir yalnızlık;
Kefil olduğum düşlerime de pes doğrusu:
Yanıldığım bir kelamda
Bir de seğirttiğim hecelerin
Münafık isyanı:
Oysaki ben derbeder,
Hazan hepten aymaz yankım,
Bir de dile gelmeyenleri türetirken gün ve gün.

Sancının kucağı,
Ölüm mü nifak soktu da gittin uzağıma,
Sencileyin bir gölge belledim de
Göz kırptım usulca.
Dünden yadigârsın hem de ezelden ebediyete,
Andıklarıma selam
Gömdüklerime rahmet
Bir de eremezken aşkın konuşuna,
Yarım ağız bir sevda bizimki be mirim,
Kandıkça yalanlarına evrenin,
Sarıp sarmaladıkça ünlerimi
Hani nerede yarının ufku
Bir de seyreldiğim göğün pervazında
Kırık kanadıma bir buse kondursan keşke.

Ya da demedim farz et;
Sandıklarımdansa kanmaya muktedir bir gönül
Üstelik fersah fersah arşınlarken evreni,
Aşk simsarı bir yenilgide kala kalmışlığın şifresi işin aslı,
Tükettiğim ömrün kanatsız penceresinde
Bir de mağlup düştüğüm hayat gailesinde,
Sararan tüm yaprakları yastık yaptım be sevgili,
Kuş tüyü varlığına da hicap yüklü bir gölge
Kondurmanın gayesiyle,
Elveda sana yüreğin alfabesi,
Haznemde kayıp bir sarnıç
Boyunduruğunda madem evren Yaradan’ın
Af eyle beni
Ne zaman ki görmezsem gönül gözümle.