Web Zaman Damgası

DEPREMZEDE

BİR DEPREMZEDE
titreşmeler, bağrışmalar, kaçışmalar…
bir gece depremle uyandı bu şehir,
daha dünün koyu karanlığı sanki,
insanın kalbinde tel örgüler yok ki oğul
gidip geliyor aklı o günlere işte,
ne kadar unutmaya çalışsan da,
çalışıp çabalasan da boş işte…

oğlum, kızım, kocam gitti,
anam, bacım, dayım gitti,
evim, barkım, yuvam gitti.
kaldım bir sakat ayak oğul işte.

zaman denilen şey kurmalı saat değil ki
kurasın geriye,
bazı şeyleri söylemeye dilim varmıyor,
gönlüm razı olmuyor oğul!
dünya denilen şeyin salıncağında sallandık işte,
her köşede bir çığlık,
bir can pazarı yaşandı her köşede…
ve benim gibi kalanların içinde bir ağıt kaldı oğul!
…

ben artık, yarım bir kalp taşıyorum,
diğer yarım göçükler altında kaldı,
diğer yarım…
gidenlere kavuşmak için gün sayıyor oğul…
…
bazen kafayı yiyecek gibi oluyorum,
tüm zamanımı onlarla geçiriyorum oğul!
bazı bazı konuşuyorum onlarla,
bazen kızıyorum ilaçlarını ihmal ettiği için eşime,
fidan boylu kızımı kapıda karşılıyorum.
yaramazlık yapmayın,
sağı solu dağıtmayın diyorum torunlarıma.
kızım artık gelmiyor,
ve torunlarım, sağı solu dağıtmıyorlar oğul!
…
titreşmeler, bağrışmalar, kaçışmalar…
insanın yüreğinde tel örgüler yok ki oğul!
gidip geliyor aklı o günlere işte,
her yerde bir çığlık,
ve bir acı her köşede…
…
sana zahmet,
bir bardak daha su ver oğul!

15.07.2002