Web Zaman Damgası

Ne ağır tahrikmiş şu hasretin..!

Asi dağların fırtınalarıyla büyûttûm düşlerimi
sevdayı sadakatle taşıyan
õfkeyi metanetle tutan yürek bendim
yarama yara açmasaydın eğer.


Ne ağır tahrikmiş şu hasretin
Suça meyilli gecelerde aklıma gelişin
Bak yine görmemişim sabahı
Yolum yurdum oldu bakışların
Kervan eyledim düşlerimi göğsüne
Bakma öyle yüzüme
alır başımı çeker giderim.


Demirin kemiğe dayandığı zamanda
yûzünûzde kara bir lekeyim
kopmuş ar damarınızda arsız kahkaha
vicdanlarınıza vurulmuş paslı bir prangayım.


Deştiler göğün göğsünü
Kesip attılar etten tırnağı
Bıçakladılar gözlerimizi
Kızıl düşler görür olduk
Kör bir bıçakla kör eylediler sevdalarımızı.


Biz;
tenimizin her karesinde
yitik birer aşk bıraktık acının coğrafyasında
sığmazdık belki şiire sõze
düşlerimize ihanet sıçramasaydı eger.


Kaç beyhude çabanın sõkûğüdûr bu acı
içimin sızısı dõnerken yürek kıvrımlarımda
şimdi
üşüten zemheri`de
yağmur yorgunu õksûzüm ben.!