Web Zaman Damgası

Vişne Reçeli

Bütün
Şiirlere küstüm
Yazgısı palyoçolara benzeyen
Çokomel kağıtlarına sarıyorum acıları mı
Burnum uzamasın diye
Üç beş karalama yapıyorum
Fesleğen kokulu gölgemin üstüne
Çocukluğumdan bir mektup tutuşturuyorum elime
Dipnot düşüyorum yalnızlığımı

Küf kokulu adamlar gelip geçiyor önümden
Sonra kuşlar
Sonra her adım başına
Bir yağmura dönüşüyorum
Islak
Ürkek bir martı yavrusu gibi

Küçük bir kız çocuğunu alıp emziriyorum
Duvarlara yosun kaplı
Bir denizin ellerini çizer gibi
Her köşe başında
Yağmurun ayak izleri
Çıplak
Çırılçıplak ve soğuk

Yeşil gözlü esmer bir adam
Vişne reçeli uzatıyor dudaklarıma
Ve yorgun bakıyor gözleri
Karnıbahar pişirmiş Islak kadınlara

Artık zamandan çaldığım ne varsa
Hepsi hatıra defterimde
Ve masa üstü tövbelerim
Hepsi çekmecemde

Yazgısı tozlu raflardan kaldırımlara adanmış
İllagal bir yağmurun
Sessiz çığlıklarıyım şimdi
Düşün ki
Zaman geçti
Çok zaman geçti
Martılar öldü
Ve unutuldum

Ve ben hala
Esmer dudaklı bir yalnızlğın
Bel kemiğini seviyorum
Bunu anlamak hiç zor değil...

Özge Özgen