Web Zaman Damgası

Bir düşe mektup / 4./

Hasretlim, memleket havası solurum .
çocukluğumun geçtiği karadenizdeyim.
Yazdıkça sana buralardan,
kitap arasında saklayacaktım,mektuplarını,
sandığım yoktu..
Arabadan inince, oksijeni bol olan havasını çektim ciğerlerime.
Sahil yolunda yürüdüm ,rııhtımma vardığım da ,
karadenizin hırçın mavi sularında ,
geçmişe özlemler beyinimde holta atmaya başladı.
kendi kendime olmanın huzurundan olsa gerek.
Esen rüzgarlar sahilde hoş geldin esinti der gibiydi bana
.Sahi sen nerden bildin beni karadeniz esinti olduğumu ,
dedim içimden..
şiirce söylemlerim sesizce yürek haneme kayd ederdi.
kalemde yoktu elimde o an amma,
şiir olma gönül dedim kendime.

__.// huzurun zamanını,yürek haneme kurdum.
bakışların ömrüme ,kışta baharı verdi.
gördüğüm düşleri hayıra yordum.
bendeki sevdanla gönül vuslata erdi ..//.___

Esen rüzgarla yürüdüm ,eşlik ediyordu sanki bana,
hırcındı rüzgar ,duygusaldı esinti..
Uzun dere kenarından giden yoldan giriliyordu mahalleme.
İlk baştaydı mahallemde samiye teyzenin evi ,kapısının önüne oturmuş,
samiye teyze hala yerinde ,
-Hoş celdun kızum mm gönül ,dedi
Eline vardım gözlerine baktım ,
Ah koca çınarıydın mahallemizin sen ,
onca geçmiş kokuyordu ki nefesinde ah samiye teyze .
Söylendi bana ,,nedendi ki anlamadım severmiydi benide derdi yoksa ,
başladı konuşmaya;
-Gönül, haburaları özlemezmisun, anani bubani ,
nedendur yıllar yılı geçtikçe celursun .bak kızum ne diyeceyum,
bırak şu gurbetu gel hepten göç
evunde vardur,memleketindur, ne beklersun andur galasuca istanbullarda da.
-geleceğim samiye teyze zamanı vardır ,az kaldı
deyip hoş ayaküstü sohbetten sonra ilerledim yoluma.
Geçmişten izler yok olmuşcasına,
baka baka yeni yapılan taş binalar arasından yürüyordum.
Ben yabancı gibiydim doğduğum topraklara,ben kaybolmuş gibiydim.
mahallemde yoktu benim zamandakiler yerli yerinde..
En çok da cemal dayının bakkalını aradı gözlerim,
ilkokula giderken sabah bakkala gider ama önce siyah önlüğümü de giyerdim.
kahvaltıya ekmeği yetişmek için koşar adımlarda soluk soluğa hemen derdim
-günaydın cemal dayıııı
geldimi ekmek ver iki tane, der
cemal dayı her sabah ilk kücük müşterime
gönül hanıma hemen iki ekmek geldiii,
sıcacık fırından yeni çıktı ..derdi.
sevecen yaşı tonton cemal amcam işte bakkalın önündeyim ama yoksun .
bakkal kapısına uzun tahtalar çakılmış,kara kilitler vurulmuştu.
ben yürümeye devam ediyordum .
geçmişte saklı bir güne,tarihi bilemem neydi.
Birden kaldırım taşlarını saymaya başladım ,
çizgi taş oynamak geldi içimdeki o coçukla, iyi bilirdik,büyümezdik biz.
en çok da att kuyruğu yapardı annem saçlarımı ,
uzun siyah gürdü, belime kadar.
Bayramları elbisemin rengini mavi olsun isterdim ,
göz nuruyla,dikiş makinasında kendi elleriyle dikerdi annem,
pazardan pazen kumaşı almadan önce sorardı ,
"hangi renk istersin "diye ,derdim mavi olsun annem.
.Düşündümde ben sahi çocukken bile mavi yi severdim
ama mavi anlamını bilmezdim, büyüğünce öğrenecektim öğretmşti hasretli..
Bak yine seni yazmadan adını anmadan duramıyorum hasretlim.
maviyi öğretenim..
Ben yürümeye devam ediyordum .
geçmişte saklı bir güne,tarih bilemem neydi.
neyse ,
mahallem ne çok değişmişti ,Eskiden martılar yoktu.
ne çok çoğalmıştı.ben yürürken gökyüzünden bana eşlik ediyorlardı.
bian gözlerim ağaçla saklı ahşap evi ardı .
bulamadım yerli yerinde aradıklarımı,
değişkendi evren,değişkenmiydi insan ..
ruhun damıtıllması olurmuydu,olurdu.
ölümsüz olmazdı elbet hiç bir şey,
Acıttı içimi, o günler ,çocuklumun anıların daki hava yoktu.
yoktu görmek istediklerim.
toprağın kokusu bile değişmişken ,yağmuru seven ilklimlerinde.
yosun esintileri gelirdi, mavi denizden ,
salkım şaçaklı saçlarımın arasından eserdi.
bir tek o ahşap ev yoktu yerinde sanki,devleşen binaların inadına.
ah tahsin amca ,çakır abla sizde yoktunuz.
_Devam edecek_
ESİNTİN