Web Zaman Damgası

Yâr, Yalıyar

Yâr, Yalıyar

Bereket ana, Çoraklara yeşil hırkalar örmüştü.
Mübarek kokun, tay gibi endamın,lüle lüle saçların ve
çeyrek asır magma taşı dişlerin..!
Güneş gülüşlü; rüzgar kokuna gebe,göz kapaklarımı okşar.
Savunmasız,aciz nefsimi kamçılar...

Geceler boyu susmaz iniltileri cesedimin
Tek arzusu, özlemi sabahlara kadar sabahlara kadar
Duvarın sarkaç sesleri gölgesinde, göz bebeklerinle sevişmek.!
delicesine,dörtnala
doyasıya,
çıldırasıya sevişmek...

Çok mu şey istiyorum?

Kocaman kocaman burunlarımız birbirine değse
Utancımızdan gözlerimizi, sözlerimizi örtsek.
Terlesek,
Tütün sarıp,sırıtıp üfürsek.
Korkunç korkunç gülsek..
Bir iki umud ektik, ekip göçsek
Bilirim, bizi bekler her şey herkes...

Yele inat, kavgaya, davaya inat.
Dağlar ülkesinin; esmer yüzlü, umud gözlü çocuklardan
Ağıtları avuçlarımı çatlatan analardan
sessiz, haykırışlı babalardan..
utanarak,mahcup ve
korkarak.
Ürkmüş bir ceylan yavrusu kız kardeşimin,
kirpikleri, kaşları altında tozla buz olurken de
Yele inat, kavgaya, davaya inat yelkenleri indirmek.
her şeye rağmen sevdanın ta ortasına indirmek.
Tam ortasına.

Güneş çekilince ufuktan bulutlar kuruyunca ve küllenince toprak,
hangi çiçek solmaz ki?
Yüreğimde yar, gözlerde yalıyar.

Acının rengi tuzlu..
Mum ışığının ürkek dansı,ardı arkası kesilmeyen kelimelerin şıkırtısı
kulaklarımı kabartır.
İçimdeki sen dışında her şey kuru, kopartıldı hürriyetim.
sonbahar vefasız. Halbuki emir kulu soyar tek tek,
inciler döktürür, salar rüzgara..
işte böyle
işte öyle falanca yerde de duramaz, konaklayamaz.
çay-simit bile yutamaz.

sen ki, toprak; sende açar, filizlenir çiçeklenirim.
sensiz kurur, kırılıp, ot olur biçilirim

Bir çift göz
bir dirhem boy..
Şiirler dizip dizip yol yapsam, Yağmur gibi yağdırsam türkülerimi
çocukluktur sitemim
gel geç otur şöyle ana, biraz yaşamak, güzel kokmak istiyorum.

Bu devirde mal mülkle örtülüdür bedenler
Her türlü muameleye açıktır yürekler,
şehadet edebilirsin ki hepsi kirli yüzlü melekler

Şiiristan,
Ne zaman sana yürüsem bir adım koşsam, gölgeler ürker.
Ufuk çizgim; hep bir duvar örülür, bombalar patlar, çocuklar ölür..
Ne zaman sana yürüsem;
ülkem talan edilir, dağlar kurşuna dizilir
ve tüm umutlar moloz yığınına döner.