Web Zaman Damgası

Lepiska Saçlı Aşk

keskin gözleri ile vadiyi tarayan kaya kartalları gibi
bağdaş kurup oturdum çok uluslu bir inzivanın cam kenarına
yırtılmış bir göğün göğsünden kirli bir yağmur yağıyor sokağa
sağanak halinde irin yağıyor
kan yağıyor

detone bir şarkının ıslığında çatlarken dudaklarım
yokluğun, tepeden tırnağa kundaklıyor beni
içimde sönmek üzere olan bir mum titriyor
tuz buz olmuş hayaller çizerken çivit mavi gözlerimi
tahriş olmuş ses tellerimde lal çığlıklar susuyor

ilkin yüzün geliyor gözlerimin önüne
dokunmaya kıyamadığım, bakmaya doyamadığım yüzün
ve sen yüzünü esirgedikçe dikenli tellerde yırtılan yüzüm
ya ellerin…
ay ışığında yakamozlar gibi geceme ışıldayan o kız oğlan kız ellerin
ve sen ellerimden tutmayınca kırık bir kılıç gibi kırılan ellerim

artık yüzün yok!
ellerin yok!

her şeye ilaç değilmiş zaman
begonvil kokulu duygular zamanla paslandı
gün güne köreldi beklemenin hançeri
o hırçın rüzgar, kuytularda uslandı

aşk, vardı ya…
o ele avuca sığmaz lepiska saçlı aşk!
sen olmayınca…
sahipsiz akvaryumlar gibi küflendi…