Web Zaman Damgası

Patagonyadaki Hayali Şehrim

PATAGONYA'DAKİ HAYALİ ŞEHRİM

Şehrim,
Güzel şehrim...
Arnavut kaldırımlarını adımlıyorum şimdi.
Doğduğum,
Büyüdüğüm,
Okula gittiğim,
Sokaklarında kavga ettiğim,
Dayak yediğim şehrim.

Önce sevgilimle,
Sonra eşimle el ele,
Kol kola gezdiğim şehrim.
Çocuklarımın hayata gözlerini açtığı mekan sende...
Dahası da var,
Uzatmayayım.

Acı ve tatlı anılarımın cümlesine ev sahipliği yapmış şehrim,
Sende yaşamak isterim bir asır daha.
Lakin şimdi yürüyorum,
Boğazım yanıyor.
Ne yanma ama!

Dumanlar kaplamış şehrimin üstünü.
Bacalarından zehir akıyor yine,
Kap kara,
Zift gibi bir şey.
Beyazlar griye,
Giderek siyaha dönüşüyor.
Havada kar taneleri gibi uçuşuyor kömür tanecikleri.

Devlet dağıtır olmuş kalitesiz kömürü.
Alanlar memnun,
Dağıtanlar daha memnun.
Kim düşünür sağlığımızı,
Toplumda bunca bakar kör varken.
Bana bir şey olmaz anlayışı hakimken.

Belediye oy derdinde,
Çıt yok.
Valilik siyasi baskıya boyun eğmiş,
Ondan da çıt yok.
Başkenti ne siz sorun, ne ben anlatayım.
Halk dalkavukluğu,
Eyyamcılık almış başını gidiyor.

Tedbir almak yine başa düşecek anlaşılan.
Sarılalım maskelere,
Bulamıyorsak bezden mendiller ne güne duruyor.
Ağızlar, burunlar sarılsın hemen.

Bak sana,
Eczaneler pusuda,
İlaç satacaklar.
Hastaneler de rekabette.
Fabrikalar filtre takmayı maliyet sayıyor.
Yolları ve otoparkları dolduran yüz binlerce araç da devrede,
Egzozlarıyla katkıda bulunuyorlar.
Sağ olsunlar!
Toplu taşımayı öne çıkaran yok,
Yeşil alanlar yok edilmiş.

Vah şehrim vah!
Kimlere emanet etmişler seni.
Sen eza çekerken,
Ben ölüyorum!
Kimin umurundayız;
Sen ve ben...

Ömer Adar-2017