Web Zaman Damgası

Küçük bir serçe

"Bu aralar
Eylülün rengine kavuştu ruhum
Eğreti gülüşleri mi
bağışladım kızıl saçlı kadınlara
Bu aralar yorgunluğum çöküyor bütün bir ömrün akşamlarına
Yaşlandım diyorum
Elma şekeri dağıtıyor etrafa
yaşlı bir amca
Kiraz ağaçları çiçek açtı diyorlar
Susuyor kalbim
içlenirken geçen yıllara
Kuşlar unutmuş olmalı uçmayı diye geçiyor içimden
Ve bu yağmurlar
Islatmıyor artık gövdesini umutlarımın biliyorum
Oysa denizlerin en çok sustuğu
vakittir şimdi
Güneş yanığı şiirlerimde buna dahil
Ve insanın kendi yokluğunda
gitgide büyüyen
Dağılan
Damarlarına kadar işleyen bir acının
adıdır yalnızlık...
Ve ağrıyan
bir yanını avuçlarına alıp
okşamaktır küçük bir serçenin kalbini
Ve uçurmaktır bütün kuşları gök yüzüne
Ve artık susmaktır
Susturmaktır
Bütün yağmurları ölüme...

Ben ölünce
Vasiyetim olsun size
Bir şiirlerimi
Birde papatyaları gömün üstüme...

Özge Özgen