Web Zaman Damgası

Araf’ta

Sahipsiz bir köpeğe; evden yemek kaçıran,
o güzel, o haylaz çocuklar gibi bana kendinden bir şeyler getir
Rüzgar delirten saçlarından
Yarı çöl, yarı okyanus kokundan
Bir bakışınla dut yemiş bülbüle çevirdiğin
Gözlerinin tılsımından getir


Tam umudu kesmişken senden
Ve kurumuşken bütün sular
Kızılırmak gibi doğ, Kızıl dağın kasıklarından
Dökül bozkırlarıma
Bana sesinin nehirlerinden
Biraz Dicle…
Biraz Fırat getir


Aşk; bütün çiçeklerini kırıp döken yalancı bir bahar
Sen bana bahar değil…
Kardelenler gibi kardan fışkıracağım
Bir zemheri getir


Bir şehir getir bana; her sokağında sen oturan
Bir şehir…
Okyanusa ve dağlara kıyısı olan
Hep senin gülüşüne açılan bir kapı
Menzili sen olan bir yol getir
Çöle düştüğümde sana ulaşacağım bir vaha
Beş vakit elimi açtığımda seni getiren bir dua getir


Sevabına yetişemedim…
Sen bana günahından getir


Sevgili…
Bir yudum mutluluğu, sıratın diğer ucuna saklayan sevgili…
Filistin kadar acılı
Afrika gibi sabırlıydım
Taştı sabrımın ırmakları
Sen bana biraz öfke…
Çokça isyan getir


Araf’tayım
Kısa çöpü çektim
Yokuşa sürüldü atlarım
Sen bana Besmele gibi güç getir
Kuvvet getir
Herkes bir şeyler alıp götürdü
Sen… İçimden söküp aldığın o liseli heyecanını
Sen varken gözlerimde parlayan o mavi ışığı getir


Beynimde zonklamasın yokluğunun çanları
Beni bu Araf’tan kurtaracak bir Ezan getir


İçimde yarım bıraktığın Fatiha ya
Kabul olmuş bir Amin getir