Web Zaman Damgası

HEY GİDİ KARADENİZ

Hey gidi Karadeniz, çırpınması boş bugün
Ne Akçabat umrumda, ne Sümela hoş bugün
Benim yerim yüreğin, ölür gitmem diyordu
Ben bu büyük sevgiyi yalan etmem diyordu
Sende benimle ağla, delir köpür çoş bugün

Sen anlat Karadeniz, ben anlatsam deliyim
Sudan çıkmış balığım, yaşayan bir ölüyüm
Yelkenlere fora de, yalnızlığa dümen kır
Uzanamam ben ona, benim yerime haykır
Söyle nereye gitsin, bu akılsız baş bugün

Şen olasın Trabzon, dönüşü yok yol gördük
Her hayal beraberken, kalemizde gol gördük
Ölü’nün üstü kefen, kara kazan kaynamış
Ben hoptek sanıyordum, meğer oyun oynamış
Uzungöl’ü taşırır; gözden akan yaş bugün

Korktuğu başa geldi, çekindiği oldu de
Artık şiir yazmıyor, kara defter doldu de
Kendisi gitti ama; hayali burda kaldı
Gönlüm kürdün kızında, ciğerim harda kaldı
Hatıralar önümde; bulgur bulgur aş bugün

Sabrın sonu selamet; başa gelen çekilir
Benim umudum yoktur; ondan boynum bükülür
Kaşı, kirpiği, gözü karama selam söyle
Aha şurda zonklayan; yarama selam söyle
Yirmi yıllık sevdanın; bittiğine şaş bugün

İçine dert olmasın, didesi puslanmasın
Yüreği çız etmesin, yanağı ıslanmasın
Hakkını helal etti, mazisine güldü de
Boşa arama onu, Sürmeneli öldü de
Toprağımda ot bitti, mezarımda taş bugün

Sen anlat Karadeniz, ben sözümü söyledim
Önce Cenabi Allah, sonrasında sen dedim
Altına nokta koymuş, üzerini çizmişim
Ben çürük bir ipliğe; ne hülyalar dizmişim
Ey Azrail nerdesin.? imdadıma koş bugün