"Ağaç şefkatli" isimli şiir 4.4.2018 13:56:16 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Şehir görmese de Ağaç şefkat güneşisin İmanlı bir insan gibi Dik duruşunu da sevdim Gözün çıksın şehir
Kıymetin bilinmedi bu şehirde Dalını kestiler gövdeni çizdiler Gönlüme benziyorsun bu şehirde Gönlüm gibi saf ve duru oluşunu da sevdim Ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi Bu şehir varsın bilmesin kıymetini
Gözün çıksın şehir Dişleri kanlı şehir Bir ağaçlar devrildi bir de gönlüm bu şehirde Şehir ey kirli fikirli Ağaç imanlıdır yeşil zikirli Sevdim ağaçları
Şehir bilmese de Ey ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi
Ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi Şehrin dişleri kanlı
Şehir insafa gelmez de Gör bu aşikar gizliyi Gel gidelim ağaç Bu şehir sarhoş bulamaz doğru çizgiyi Ey ağaç ey şefkat güneşi Gidelim bu şehirden bu körden kaçalım Bu bir deli yakanı kurtar
Gel gidelim ağaç Yeşil ormanlar bulalım Yeşiliğin serin denizine gidelim Bu yangından çıkalım gel ey ağaç
Arkadaş ol gönlüm senin dostun ağaç Ağaç bir şefkat güneşi
Ah dişlerin kanlı şehir Bir ağaçlar devrildi bir de gönlüm bu şehirde Kaldım gitti bu şehirde Neden Allahım
Şehir görmese de Ne güzel yaratmış yaradan seni Saygım sonsuz elif gibi oluşuna Ey ağaç ey şefkat güneşi Gönlüm gibi dal dal duadasın hep Neden kestiler dallarını... Kestiler dualarını
Gel gidelim ağaç Anla ey ağaç Bu şehir kovuyor bizi Bu şehir kör.anla arkadaş sarıl bana Bu şehrin dişleri kanlı sana ve gönlüme düşmanlığı var Gidelim gel
Yeşile ve ağaca düşmanlığın ne Gözün çıksın şehir Leylanın gözleri yeşil değil mi Ey mecnun dost sana da ağaç Ağaç şefkat güneşi
Şehir görmese de Her ağaç şefkat güneşi Her ağaç derviş gönüllü Bu vatanda Gözün çıksın şehir Ağaç dost bana Neden kovdun ağaçları kuşları Canavarsın
Babadır ağaçlarımız Bu vatanda Ağaçlar şefkat güneşi oldu bize bu vatanda Şehir körsün Gözün çıksın şehir Ey şehir dişlerin de kanlı Yedin bitirdin ciğerimi Canavarsın Ağaçlar kuşlar dost bana Sen kestin ağaçların dallarını Onlardı ağacın duaları Gözün çıksın şehir
Ey kör şehir Canavarsın
Ağaç şefkat güneşi gibi Ağlamaklılar ağaçların benim gibi neden Canavarsın Gözün çıksın şehir
Yüreğim gibi derviş yüreklerine kim salmış ateş Şu ağacın güzelliğine bak Daha kurumamış gövdesi ve kökleri Rahat bırak kucaklasın mavi gökleri Mavi bir hırsla Gözün çıksın şehir
Ağaç dost bana Canavarsın Gözün çıksın şehir
Şehir görmese de Toprak ananın kolları her ağaç Bu dualı toprakda Şefkatle sarmış bizi Ağaçla büyüyen şefkattir Canavarsın Kestin o yeşilliği Daldal öldürdün ağacı Gözün çıksın şehir
Kim yaratmış ağacı Ağaç şefkat güneşi Öperim ayaklarından Ellerinden ağaç... Anladım ey ağaç bu şehir elinde balta kovuyor ikimizi
Ağaç dost bana Zaman boğuluyor şehirlerde her yaz Ağaç dost zamana Gözün çıksın şehir
Çırpınıyorsun şehirlerde ey ağaç Gel gidelim ey ağaç Yeşilin denizi gibi ormanların dalgalanışı Denize düşmüş çocuklar gibisin Gidelim bu şehirden yüzme bilmeyen Bu şehir kovuyor bizi Bu şehir kör Gel gidelim Bu şehrin dişleri kanlı
Gözün çıksın şehir Ağaç dost kuşlara Toprak ananın kolları ağaç Toprağın mavi duası ağaç Şefkatle sardın bizi Ey ağaç Ey ağaç seninle büyüyen şefkattir Demirde kömürde çelikte betonda var mı yeşil şefkat... Bu şehir kovuyor bizi Şehir kör
Gözün çıksın şehir Şehir görmesen de Gölgesinde uyuyor bir bebe Ağaç dost bebelere Sevilmez misin ağaç Kesmedim ve kırmadım dalını bile Şikayetçi olursun diye gelirde dile Uzayıp maviliğe Dertlerimi anlatasın diye mi Ağaç şefkat güneşisin bu evrende Bu şehir kovuyor bizi Bu şehir kör
Dost bildim seni ey ağaç Ağaç şefkat güneşisin... Dal dal Beşiğimiz olmadın mı ağaç Bu şehir kovuyor bizi Şehir kör Gel gidelim Bu şehrin dişleri kanlı
Gözün çıksın şehir Şehir görmesen de Ağaç dost nehirlere Ağaç şefkat güneşisin Yaprak yaprak Gölgende uyuyor kaç bebek Uyuyor gölgende gözünden uyku akan kelebek Ağaç şefkat güneşisin Derviş gönüllü Dalında kuşlar... Dalında salıncaklar Oyuncaklar çocuklar... Ağaç gül gül koşarsın zor zamanda bize Bir çölde bir gün Onu da gölgelemedin mi ağaç Dost bildim seni ağaç Bu şehir kovuyor bizi Gel gidelim Bu şehrin dişleri kanlı
Ağaç dost derelere Ağaçlar yelpazendir ağaçları sev bebek Sevgisi büyük bebek Sende daldal dala konan kelebek Ağaç şefkat güneşisin Dost bilmişim ağaç seni Yeşil bayrak yaprakların Dalların duadaki el gibi Bu şehir kovuyor ağaç seni
Gözün çıksın şehir Ağaç dost yeşil meralara Ağaçlar sizi sevdi bebek Sizi sevdi kelebek Ey ağaç şefkat güneşisin Dost bilmişim ağaç seni Bu gül vatanda Asker gibi her ağaç.. Bu şehir kovuyor ağaç seni
Gözün çıksın şehir Ağaç dost insana Ağaç büyüyen şefkatsin yeşil yeşil Dost bilmişim ağaç seni Yoksul ellerine nasıl alırlar dikenli baltayı Dost bildim ağaç seni Bu şehir neden kovuyor ağaç seni Gel gidelim Bu şehrin dişleri kanlı Ağaç dost toprağa Ağaç seninle büyüyen şefkat Dertli beşiğimiz senden ağaç Fakir tabutumuz senden ağaç Dost bilmişim ağaç seni Ağaç seninle büyüyen şefkattir Dost bildim ağaç seni Bu şehir kovuyor ağaç seni
Gözün çıksın şehir Ağaç dost mavi göklere Ağac senin sesin beyaz Beşiğimiz oldun ağaç Tabutumuz oldun ağaç Gel gidelim ey ağaç Bu şehrin dişleri kanlı
Çok eski ey ağaç senle dostluğum Beşiğimiz oldun ağaç Tabutumuz oldun ağaç Ağaç şefkat güneşisin Ben insan sen ağaç benimle büyüyen gül aşk Seninle büyüyen gül gibi bir şefkat Ağaç senle büyüyen şefkattir Bu şehir kovuyor ağaç bizi Şehir kör
Gözün çıksın şehir Ağaç dost bana Beşiğimiz oldu ağaç Tabutumuz oldu ağaç Yaktık ısındık Ağaç sende insana şefkat güneşi Dost bildim ağaç seni Bu şehir kovuyor ağaç bizi Gel gidelim Bu şehrin dişleri kanlı
Gözün çıksın şehir Ağaç dost bana Yoksul toprak ananın bize uzanan kolları ağaç Şefkatle sarmışsın bizi Nasıl dost bilmeyeyim ey ağaç seni Bu şehir kovuyor ağaç beni Ve seni
Bir ağaçsın baharı yüklenmiş bekçi at gibi Çiçekli yat gibi Ağaç seninle büyüyen şefkattir Bu şehir kovuyor ağaç seni Şehir kör
Ey ağaç deli dünyayı uçuracak beyaz kanat gibisin Ağaç senle büyüyen şefkattir
Gözün çıksın şehir Şehir görmesen de Elif gibi soylu uzuyor zengin göklere soylu ağaçlar Elif diye ağlıyor sevimli rüzğar yapraklarında Kıymetin neden bilinmedi bal dilli ağaç Ağaç seninle büyümüş şefkat Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni Bu şehir kovuyor ağaç beni
Gözün çıksın şehir Ağaç dost insana Ahir zaman işi diyelim mi bu düşmanlık Çöl görmese de Bir ağaç gölgeledi efendimizi Ağaçlara verdik sevgimizi
Gözün çıksın şehir İnsana sevgisi deniz ağaçların Sevgisi zengi denize benziyor ormanlar deniz... Ey ağaç seninle büyüyen deniz gibi en mavi bir şefkat Kıymetin neden bilinmedi gül gönüllü ağaç Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni Sevgim büyük bebek... Bu şehir kovuyor ağaç bizi Şehir kör gönüllerimize Gel gidelim Bu şehrin dişleri kanlı
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.