Web Zaman Damgası

Sakın

doğduğu nehre ölmeye gelen balıklar gibi değişiyor rengim
deprem öncesi bir uğultu kulaklarımda
yaşlı ağaçlar gibi sökülüyorum toprağımdan
isli çıraların aydınlattığı mahzenlerimde duvarlar çatırdıyor
sanki yedi uyuyanlar uyanıyor uykusundan


denizlerim kesif tuz
nehirler im çamur balçık
o çiçekli böcekli şiirler yazan adam
yok artık


büyüsü bozuluyor artık seni beklemenin
bedenimde her hücre artık senin adını zikretmiyor
kuşlarım uçmuyor senin denizlerinde
saçlarımda yorgun, kirli rüzgarlar esiyor


hiç bilmeyeceksin seni nasıl sevdiğimi
o vurdumduymaz tavrını
dudağının kenarındaki gamzeyi
ucuz kuaförlerde uçuşan saçlarını
sırtındaki kedi patisi benleri bile sevdiğimi hiç bilmeyeceksin


bilme bundan sonrada bilme
aşktı bitti de
geldi geçti de
ne dersen de
s
a
k
ı
n
sakın bende sevdim deme


sevseydin deniz kabuklar gibi katılaşmazdın böyle
sevseydin cevşen gibi koynunda taşır
tılsımlı gömlekler gibi sarıp sarmalardın tenine
kurda kuşa yem etmezdin kırk yıllık düşmanından öç alır gibi
vurmazdın böyle garezle
böyle kinle


sevseydin ahh bir sevseydin
böyle mahrum bırakmazdın kendine