Web Zaman Damgası

Mor Krizantemler Gibi

kürtaj masasında bir hayatın, prematüre çocuklarıydık
bir sıfır yenik başlamıştık oyuna
gecikmiş yada bizi tamamı ile unutmuş, bir randevunun
şimdi köşe başından çıkar umuduyduk

saçlarımızda rüzgarın ıslığı
bize küskün bu gökyüzünde, korkusuzca kanat çırptık
yırttık ipek kaftanını, beyin şehzadenin
bozduk façasını
bu şerefsiz alemin

argonotlar gibi fermanımız okundu
yedi kıta
cümle denizde

[ italik ]s
e
v
d
i
k
m
i
[ /italik ]
tabi sevdik lan
hatırlasana…
herkes aşk ararken, biz aşk çalardık o yasak bahçeden
tıka basa aşkla doldururduk ceplerimizi
Sfenkslerin gölgesinde, dudak payı bölüşürdük
paha biçilmez ganimeti

sevmeseydik…
kokumuzu özlemezdik böyle, ölesiye…
ele ele tutuşunca yanmazdı parmak uçlarımız
anlamsızlaşırdı sevişmeler
sarılınca, dikenli teller sarılırdı tenimize

mühürlerdik dudaklarımızı
mor krizantemler gibi gövertiler bırakmazdık
öptüğümüz yere