Web Zaman Damgası

PARADOKSAL DEJAVU

Bir senden öncesi var şiirlerimde
Bir de senden sonrası
Aslında senden sonrası
Senden daha önceydi
Ve ben şiirlerimde yaşamıştım
Birlikte yaşayacağımız herşeyi

Seninle başlayan şiirsel birlikteliğimiz
Bir can olup tene girişinle sona erdi
Zamanın durduğu o vakit
Paradoksal bir sana kavuşmanın
İstendik ayrılışını yaşadım hayalinle
İronik yansımalar arasında

Sonrası
Tam bir dejavu
Aşkının ütopyasından
Gerçekliğine geçişin arafında
Gidiş gelişler
Şiirlerimden gerçeğe
Gerçeklikten şiirlere

Sanki kısır bir döngüselliğin
Filmi yansıyor perdeye
Daha önce görmüştüm dediğim
Sonu ayrılıkla biten hüzünlü bir film
Ve derinlerden gelen gözyaşlarım
İğnemsi dokunuşlarla iz bırakarak
Ruhumdan kalbime yol buluyor
Her defasında

Film her başa sardığında
Gülümseyen bir yüzle sarıldım sana
Yeniden
İlk kez izliyormuşçasına
Hatta gündüz düşleri bile gördüm
Gelecekteki bize dair
Kabul olmayacağını bildiğim dualar ettim
Durmadan
Bıkmadan
Yok kadar bir ümitle
Senaryo yeniden yazılabilirmiş gibi
Avuçladığım dualarla
Tırmanıp çıkmaya çalıştım
Dejavusal karadelikten, gün ışığına, sana

Sen, her şeyden habersiz ilkleri yaşarken
Gülen yüzünle güne başlarken
Ve her defasında umutla coşarken
Ben, ilmek ilmek zamana işlenen bir acıyla
Omuzuna yaslanarak ayakta duruyordum
Birlikteliğimizin, gelecek cenaze töreninde

Gizliden gizliye şiirler çekiyordu zihnimi
Gölgeler arasından
Korkuyla kaçıyordum senin kollarına
Gülüşlerin avutuyordu beni
Senden, sana geliyordum her seferinde
Ve sana her gelişimde
Yeniden aşık oluyordum
Sen beni yeni tanısan da
Ben seni yıllardır tanıyordum
Hatta bu yüzden
Anlam veremediğin kadar
Seni çok seviyordum

Geçmişe dayanan bu sevdada
Sen gelmeden başlamıştı maceramız
Bütün şiirlerimi sana yazmış
Hep seninle buluşmuştum geceleri
Ve her buluşmamızda
Sen şiir olmuştun, şiir sen olmuştu
Sen kalem olmuştun, kalem sen olmuştu
Ve her güneş doğuşunda sen
Şiirsel sözcüklerin penceresinden
Gökyüzüne çıkıp yıldız olmuştun
Sonraki geceye kadar
Hiç küsmedim sana
Hiç uzak durmadım
Her geri dönüşünde
Yeniden aşka daldım
Hatta her gece dönesin diye
Yolunu bana getiren yeni yeni şiirler karaladım

Sonra bir gündüz vakti çıkıp geldiğinde
Tene girmiş bir can olarak
İrkildim, silkindim, uyandım
Farkına varmadığım bir kayboluştan.
Hatta geceleri ve yalnızlığımı terkettim
Ardıma bile bakmadan
Şiir ve deniz bile senden sonraya kaldı
Geri kalanlar gibi
Ardından aynı dejavu
Sonunun ayrılıkla biteceğini gördüğüm
Candan öte kavuşmaların farkındalığı kavurdu
Arafta debelenen ruhumu
Seni bana getiren her çizgi
Beni kayan bir yıldıza götüren yol oldu sanki
Ve belki de o ardına takıldığım yıldız sen oldu
Ya da sen yıldız oldun
Sonsuzluğa giden yolda
Ölümsüz bir can oldun
Ve şiirlerimdeki sevgiliye
Artık tanıdığım bir yüz oldun
İyi ki tanıdım seni
İyi ki var oldun