Web Zaman Damgası

Canê

Ve gün gelmis ağlayanlar da gülmüştür..
Hersey yoluna girmiş ve Allah sesini duymuştur..

Sararan yapraklar yeşerirken göğe ulaşmış.. kırık sonlar bitmiş ve elemli boşluklar doldurulmuştur..
Tavana dikilen gözler huzuru bulmuş..dalgın düşünüşler geçmişi değilde artık geleceğin hayalini kurar olmuştur..

Hoşçakal demeden gittiklerin yüreğinde kuru sancılar bırakmış
Hoşgeldin dediklerin ıslak güller getirmiştir

Ve de Yepyeni bir şiire başlanmıştır..

Özlemi almış başını gidiyor görmediği diyarlara..
Kavuşmak çok zor olmasa gerek bu baharda..
Kimi sevebileceğini bilemediği ıssız bir andın..
Meğer bu sessizliğin boşluğundaki hayatında sen vardın.

Kime baksa seni hatırlayacağı gerçeği İlk yoluydu aşığın..
O anın yansımasıyla kalbinin şeffaflığında
Geleceğini gördü ilerlediği her adımda..
Seni seveceğim dedi azar azar damla damla..
Ve Açmıştı kapılarını sonsuzluğa...

Seni seviyorum diyebiliyordu
çünkü yüreğinin hissedişindeki her zerresini biliyordu
Seni sayıklamaktan vazgeçmeyecek artık ses telleri
Çünkü sen yaşamı oldun ondaki hislerin
Sen aydınlığı oldun gözlerinin..

Gitmeyeceksin ki kabulu olduğunu bilecekti..
Varlığın onun yeteriydi..
Yokluğun kahroluşun en beteriydi..

Şimdi açınca kanatlarını sonsuzluğa bilirdi uçabileceğini
Ne zaman yalnız kalsa alır eline kalemi ve düşünecekti gözlerini
Zordu geçmişin hatıraları ama güzel olacaktı geleceğin sonları diyebildi..

Caneyy dedi içinden ve kopardı kendini geçmişinden..
Ses verdi tuğ’dan daha ince bir sese
Yürüyecekti işte..
Belki zorlu belki virajlı yollardı ama yürüyecekti...
Belki hazin belki kadim ama yine gidecekti..
Gökten taş düşse yer yarılsa içine girse yine Dönmeyecekti...
Kıysa kendine, yalpalasa bu yolda,Adımını attığı an durmayacaktı..
Adımlarını atmıştı çoktan.. vazgeçmişti artık o adımları saymaktan
Yürüyordu engin saydığı,zengin gönüllü kirli bir coğrafyanın en temiz yüreğine..
Yol onun yolu..Aşk onun aşkıydı..

Elinden tutabilmişti yüreğinin...
Özlemini yaşayacaktı bahar akşamlarında
Yaşları kurumuştu gözlerinin
Sevecekti artık her nabız atışında

Baktığı gözlerde gördüğünü yazamazdı belki
Ama gördüğü surete bütün çiçekleri sığdırabilirdi..

Yolun başı acı..
ortası mutluluk
Sonu huzur olacaktı..

Bitmedin..bitmeyecek bu siir
Geldin diye durmayacak bu titreyiş

Son duraktan, Viran topraklara bir ses yükseliyor şimdi
Gel canee..Avuç avuç koklayayım seni..
Bastığım toprak gibi hissedeyim yüreğini...
Evrenimin tüm zorluklarında bulayım mücadeleni

Şimdi yıldızlı gecelerde gözlerinden öpmek ve yüreğinden yakalamak geliyor içimden..
Gökyüzünü seyredişindeki mucizeye tanıklık edip senle ufka açılıp volkanik bir çığı aşmak geliyor yüreğimin sesinden..

İçimden geçen her duyguda..Sen..Senn deyip susacağım artık..
Çünkü sen
Ellerimin akısın
Yeterimden fazlasısın
sadece sen diyebilirim artık..


‘’başlangıcı olduğun yüreğin kutsal topraklarına hoşgeldin prenses"

Sezgin SEVEN