Web Zaman Damgası

Esmer Türküler

sarışın güz yaprakları; helallik istiyor ağaçlardan
beklide görüşemeyecekler bir daha ki sonbahara
aylardan kasım sonları…
her zamanki gibi yine soğuk Ankara
pencerenin buğulu camına; başımı yaslayıp
bir inşaat işçisinden kaçıncı kezdir “dalımın inciri” ni dinliyorum
esmer türküler nasılda yakışıyor ayrılığa


kaçak çay tadındaydı sevda
hasret kokardı burcu burcu
isli lambaların altında söylenen ninniler gibi;
dinledikçe yüreğin burkulurdu


şimdi nasıl anlatayım,
kendimi uçurumlara vuruşumu
ateş çemberinde bir akrep gibi kendimi zehirleyişimi
suyu çekilmiş ırmaklar gibi kuruya kuruya
yaşlı ağaçlar gibi çürüye çürüye
kenger sakızı gibi ağızlarda ezilişimi


bir pusuya düşer gibi ayrılığa düşüp
yılkı atlar gibi bir başıma kalırken
tüfek çattım acının otağına
kana susamış kuzgunlar; didikledi sol yanımı
çaput bağladım
tütün bastım yaralarıma


esmer türküler gibi acıya bandım ben aşkı
kör kilitlerle kilitlidir kapılarım
geçit vermez koyaklarım
dağ rüzgarı gibi hırçındır duruşum
gülüşlerim solgun
yabandır bakışlarım


anlat deme...
sığmaz bu şehre, sığmaz…
upuzun çığlıklarım