Web Zaman Damgası

Esmer Türküler

sarışın güz yaprakları; helallik istiyor ağaçlardan
beklide görüşemeyecekler bir daha ki sonbahara
aylardan kasım sonları…
her zamanki gibi yine soğuk Ankara

pencerenin buğulu camına; başımı yaslayıp
bir inşaat işçisinden kaçıncı kezdir “dalımın inciri” ni dinliyorum
esmer türküler nasılda yakışıyor ayrılığa

kaçak çay tadındaydı sevda
hasret kokardı burcu burcu
isli lambaların altında söylenen ninniler gibi;
dinledikçe yüreğin burkulurdu

şimdi nasıl anlatayım, kendimi uçurumlara vuruşumu
ateş çemberinde bir akrep gibi kendimi zehirleyiş imi
suyu çekilmiş ırmaklar gibi kuruya kuruya
yaşlı ağaçlar gibi çürüye çürüye
kenger sakızı gibi ağızlarda eziliş imi

bir pusuya düşer gibi ayrılığa düşüp
yılkı atlar gibi bir başıma kalırken
tüfek çattım acının otağına
kana susamış kuzgunlar; didikledi sol yanımı
çaput bağladım
tütün bastım yaralarıma

bu yüzden; kör kilitlerle kilitlidir kapılarım
esmer türküler gibi hasrete bandım ben aşkı
bu yüzden; geçit vermez koyaklar ım
dağ rüzgarı gibi hırçındır duruşum
gülüşlerim solgun
yabandır bakışlarım

bu yüzden; sığmaz bu şehre, sığmaz…
upuzun çığlıklarım