Web Zaman Damgası

KARINCA

Yük almış sırtına boyundan büyük
Aldırdığı yoktu her gelen sese...
Durdu az ötemde; ağır geldi yük
Baktım ki yorulmuş, nefes nefese...
.
Bedeni âdetâ ortadan ekti
Çevrede ne varsa ona yüksekti
Toz toprak olmuştu ayağı, eli.
Yolu hayli uzun, hem de tümsekti
Nasıl olsa tatil; ne iş, ne telaş
Yaklaştım yanına sessiz ve yavaş
İçimde tarifsiz bir sevgi seli
Seslendim saygıyla; selam arkadaş!
Duyunca sesimi ürperdi, ürktü
Yükünü indirdim yanıma çöktü.
İçimi sızlattı perişan hâli
Derin bir "off" çekip boynunu büktü.
.
Sırtını yaslayıp narin nergize
Derin bir "off" çekti, başladı söze;
Bir çalı önünü işaret ile;
Ordaydı yuvamız oniki yıldır
Cadde geçecekmiş, dediler "kaldır!"
Yalvardım yakardım, lâkin nâfile...
Korktuk ki ezerler çelimsiz görüp
Yeni yuva bulduk elele verip
Komşu olduk şimdi kırmızı güle.
Hayli yorulsak da değdi emeğe
Sizi de bekleriz birgün yemeğe.
.
"Samimiyet" deyip dostluğun aslı
Sohbetle son buldu tanışma faslı.
Sözü bal eyledik, tat geldi dile.
Laf dönüp dolaşıp derde dayandı
Kaba insanlardan hayli dert yandı.
"Eziyorlar" dedi; hem bile bile!
Baktım buğulanmış...gözleri doldu
Konu değiştirmek tek çıkar yoldu
Beddua ederek her bir katile.
Gözünden incisi düşmeden sildim
Kimbilir, belki de ben de katildim!
.
Utanır gibiydi alnında kirden
Doğruldu telaşla yerinden birden
Biri basmış gibi âniden zile.
"Tembellik yakışmaz" deyip "soyuma"
İbret ikrâm etti idrak payıma.
Belini bükse de çektiği çile
Gelmedi aklına şikâyet, sitem.
Hem huzur doluydu, neşeliydi hem.
Yol vermek yakışmaz, deyip, meçhûle
Taşıdım avcumda evine kadar.
Artık gül dibinde arkadaşım var.
.
Asılmış ucundan paslı kancanın
Sevgisiz yürekler şeytana azık.
Farkında değiliz gülün, goncanın
Ne de KARINCANIN; yazık, çok yazık!

Mecit AKTÜRK
Berlin, 03.04.2016