Web Zaman Damgası

şems

Düşünmedim değil -Seni alıp buralardan gitmeyi, çocuk çığlıklarının, silah siren seslerinin olmadığı bir yere; duvarlarına şiirler yazabileceğimiz, bahçesinde çiçeklerin açabileceği bir eve yerleşeyip orada yaşamayı… Üst üste yığılmış kitaplar, mutfağımızda birkaç kap kacak.-
Düşünmedim değil; uzun uzadıya…
Öylesine güzel ki seni ve güzel günleri düşünmenin tadı lakin beni böylesine yoran ve her gün daha da yıkan o kahrolası barut kokusundan saçlarının sararıp solmasını görmek, inan katlanılır gibi değil. Annemin hardal gazı kapsülünde ektiği çiçeğe mor hamaylı gözlerinle öylece bakmak…
Âşık kemiği oyununu oynadığımız zamandan bugüne değin neyin bedelidir bu ödediğimiz? Neresinde yanılıyoruz biz bu yaşamın? Sorup duruyorum kendime. Kelimeler, kelimeler üst üste düğümleniyor boğazımda.
Yüzyıllar boyunca bu topraklarda savaşlar hüküm sürdü; binlerce canımızı yitirdik, yaşadığımız toprakların altında sayılamayacak kadar çok ölümüz var.
Bırakıp gidemiyor insan
Toprağını terk edeni hangi toprak parçası kabul eder?
Doğa sadıktır sevdiğine derdi babam; sen bir ağaca saygı duyarsan ağaç ta sana saygı duyar. Meyvelerini sunar sana, önünde eğilir gölgesini sunar. Hatta dokunup ağlarsan ağacın da seninle birlikte ağladığını görürsün.
Her gece başımı yastığa koyduğunda babamı düşünüyorum. İçinde yaşadığımız kerpiçli evin duvarlarının sık sık konuştuklarını duyuyorum;
“_İçinde ‘Devlet’ kelimesi geçen hiçbir sözün hükmü kalmadığı…”
Bizim evin duvarları hiç yalan söylemezler.
Bir şiire koşarken düşüp kanattığımda dizimi kolumdan tutup kaldıran değildi devlet ve hiçbir zaman da yanımızda olmadı. Kendimi bildim bileli hep ölü bi çocuk olarak sıkışıp kaldım fotoğraflara ve yalnızca ağlayanımın annem olduğunu gördüm yanı başımda.
Bu bahara diyorum nasılsa az kaldı. Şiir gününe değin bir iki yara daha kabuk tutmaya görsün sen o zaman gör bahçedeki havan mermilerinin açtığı çukurlara nasılda avuç avuç çiçek tohumlarından ekeceğimi; Hem annemin hardal gazı kapsülündeki çiçeği yalnız kalmaz, hem de bahçemiz yeniden çiçeklenir.
...
Malik Enes Gümüşlü