Web Zaman Damgası

Şiirlere Şifreledim Seni

kısa süreliğine konaklayan bir yolcu
çadır kurmaya bile vakti olmayan bir göçebe idin
ruj değil akrep zehri sürerdin dudaklarına
ak denizle, kara denizin sevişmesi kadar imkansız dın
yatağına zulm eden nehirdin

kimse senin gibi acıta acıta sevdiremez di kendini
kimse benim gibi kanaya kanaya sevemezdi seni

yinede aşk deyince, ilk aklıma gelen din
senden başka hiç bir kadın beni aşka ikna edemezdi
bir bahar sabahıydın
uzun kış gecelerinde özlenen ve beklenen
senden başka hiçbir kadın beklemeye değmezdi.

şimdi
toprağa gizlice gömülmüş bir cenin gibi çürüyor sevdam
özlemin vahşi otlar gibi büyüyor içimde
gövdesinden kırılan ağaçlar gibi çatırdıyor hasretin
kapıdan kov sam
bacadan giriyor esmerliğin

ne çok isterdim
senin o yasak sularında yüzebilmeyi
gururla göğsümü gerip te seni sevdiğimi söyleyebilmeyi
cam çerçeve indiren fırtına gibi senin saçlarında esmeyi
ah… birde her şeye boş ver diyecek kadar cesur olsaydım
hiçbir şeyi düşünmeden, aşkı çocuklar gibi yaşasaydım
yoksul soframa senide sıkıştır saydım

y
a
p
a
m
a
d
ı
m
kendi elimle seni ateşe atamadım
sürükleyemedi m seni cehennemime
ben yandım
seni yakamadım

konuşmak istedikçe sustum
sustukça, çaresiz akrepler gibi kendimi zehirledim
sustukça, kuzgunlar döndü etrafımda
sustukça, aşkı gözlerime mühürledim

kar suyu içirdim şiirime
küf kokan metruk odalarda; Yusuf yüzlü şiirler yazdım sana
şiirlere şifreledim seni

onca kişi okudu şiirlerimi
kim, kim bu kadın dediler
kimse tanımadı seni, kimse bilmedi
ben hep seni yazdım, ben hep seni sevdim inatla
bunu kimse anlamasa da
s e v g i l i m
bari sen anla