Sokak Şiirleri

Islak İstanbul sokaklarında
Oturmuştun gölgenle baş başa
Yıkık ve çaresizdin,
Düştün gözyaşıma…


...

Sağanak sağanak gece yağarken üstüme;
Karanlıklar sende örtsün yalnızlığımı…
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…

...

tekrar... tekrar...
Karanlık çöküyorum
yüreğimin üstüne...

Anlattım

...

Karanlığa kadar dolaştım mağazaları,
Lokantalara imrenerek baktım.
Çöp topladım,hatta tablacıdan elma çaldım.
Koştum herkesle beraber ayak çıplak,
Uhuda çektim ara sıra,İzmaritleri içtim.

...

rengarenk elbisesi.
İçi çığlıkla dolu
Sanki Davudun sesi.

Gözyaşları birikmiş

...

kırıldın bana,bu nasıl bir depremki bir anda yıkıp yok ediyor umutlarımızı………………….
Yürüdüğüm yollardaki çakıl taşlarına değil isyanım beni oraya bile bile mahkum eden
ben.Kalbimdeki cam kırıklarını toplamaya çalıştıkça daha fazla batıyor yüreğime
kanatıyor yok olmaktalığın çaresizce yaşamak öyle zor ki………….. Bilemezsin, o ulaşılmaz sandığın yıldızlar en yakın dostun oluyor. Onlara anlatmaktan başka çaren olmadığını bildiğin için döküyorsun yüreğini hiç ama hiç düşünmeden. Zannettiğin kadar kolay olmuyor hiçbir şey,olmuyor,çırpındıkça batıyorsun,battıkça o ateşin içerisinde yandıkça yanıyorsun.Uykusuzluğa çoktan alıştım ben. Sadece hayalini görebildiğim gecelerde o soğuk bedene sarılıp uyuyabiliyorum ki bu bile benim için büyük bir nimet olsada boş ver diyorum uyuduğumda onu düşünememek onu hayal edememek yüreğime saplanmış bir hançer gibi geliyor bana.Sen uykularında orada
ben sürgünde burada Ankara'da, Ankara'da............

...

--------------------------------------------------------------------------------
Soluyan bir insan gibiydi ;
Ölüm döşeğinde,kimsesiz
Zor yakalardı her sabahı,

...

Sokaktayım… (Kimsesiz yürüyorum….)

Kimsesiz, bir sokak ortasındayım…
Yapayalnız ve kuytu gecede… yürüyorum…

...

...

Bir başka tüterdi ocakları
Tak-kur, tuk-kur ederdi nal
Denizde coşardı tekne ile sal.

Eski ama eskimeyen manzara

...