türkmendağlı
1.7.2014 00:41:18sefamı sürem derken cennetten olmayasın
ayak izlerin bile yolunun bozukluğunu gösteriyor
ve söndürüyor sana ait tümüyle ümitlerimi
karanlıklar birbirine ikizidir derler
nankörlerin dişlerinin hiç kapandığı görülmüş mü ki
göreceksin ki ışık umudun bittiği yerde parlar
mutlak bir gün duvarlara başını çarpacaksın
son pişmanlığın da seni koyup gitmeden
neden her bir cürmünü dev sanırsın kofluğunu görmeden
haydi gardını bir kez daha al da saldır
çal beni taşlara silinip gitsin hatıralar
ki gömülsün benden geri kalmış olan tüm anılar
güneş gibi görmesen de mazimizi
şüpheyle sakın ha bakmayasın atime
ömrüm bitti ha bitecek belki vefasızlığından
ama yüreğimin yufka’ lığı bir mükafatı hak edecektir yaratandan
nasıl da bilip görebilirdim hokkabazlığını
ve kimlerin hor iplerine dolandığını
gel kopart istersen kuduz aklınla sevgimi
kurcalanırsa belki bana da düşer cenahımın bir parçası
neden havada bu kadar akkor gibi
cehennem azabı gibi yakıp da kavuruyor duygularımı
Ahtım olsun ki seni şikayet edeceğim
Yeri göğü yaratana
sen özünü görüp bilmeden önce
yüzümü asla dönmeyeceğim timsah ıslağı yalvarmalarına
haydi bir çalım daha at da görelim hünerini
ne yazık ki geçişte gitmez sensizlik içimden
ne geceler
ne de gündüzlerim
sevgimin sıcaklığı kesiyor seylabını
Kördüğüm bir yürek hiç önünü mü görür
kollarım mı sandın sen nefretlerini
şefkatle kucaklayıp dururken nankörlüğün de kırıldı ellerim
gazel gibi dağıtarak sattın beni
kavrulmuş yapraklarımı hazan iklimine çevirirken yakalandın
sen sanki hiç yaşamamış gibisin elemleri hıçkırarak
kancıkça düşüncelerin deryamda yelkenlerini açarken
poyrazımı usun bile taşıyamaz
kırık bir dümenle bak ufku siliyorsun yaşamın sonundan
çılgınca feryatların yeri göğü döverken
hoyratça topraklar dökülüyor kabrime
bozguncu davranışların nankör bir gülüş oluyor gamzen de
vefasızlık ve de sen
sen ve kibir’ in
Gurur ve hayasızlık
Güvenimi çalıp da götürürken
Bir bela gibi çöküp yok edip de bitirdi tümüyle umutlarımı
Kaç delikanlı çürüdü acaba o hayırsız tırnaklarda
kim bilir bu kaçıncı bahardır ki hazanlara dönüştürüldü
Kaç hayat sarardı soldu aşkın kollarında
Pus kaplar gibi
içimde düğümlendi o göz bebeğinin nazarı
Çektikçe içime nefesini duman olup gittim hayatta…
(23.06.2014) AZAP…
Emek çekilerek yazılmış güzel dizelerdi değerli şair arkadaşımı kutluyorum.Puanım tam.Yunus diyarından selamlar.
