sefamı sürem derken cennetten olmayasınayak izlerin bile yolunun bozukluğunu gösteriyor ve söndürüyor sana ait tümüyle ümitlerimi karanlıklar birbirine ikizidir derler nankörlerin dişlerinin hiç kapandığı görülmüş mü ki göreceksin ki ışık umudun bittiği yerde parlar mutlak bir gün duvarlara başını çarpacaksın son pişmanlığın da seni koyup gitmeden neden her bir cürmünü dev sanırsın kofluğunu görmeden haydi gardını bir kez daha al da saldır çal beni taşlara silinip gitsin hatıralar ki gömülsün benden geri kalmış olan tüm anılar güneş gibi görmesen de mazimizi şüpheyle sakın ha bakmayasın atime ömrüm bitti ha bitecek belki vefasızlığından ama yüreğimin yufka’ lığı bir mükafatı hak edecektir yaratandan nasıl da bilip görebilirdim hokkabazlığını ve kimlerin hor iplerine dolandığını gel kopart istersen kuduz aklınla sevgimi kurcalanırsa belki bana da düşer cenahımın bir parçası neden havada bu kadar akkor gibi cehennem azabı gibi yakıp da kavuruyor duygularımı Ahtım olsun ki seni şikayet edeceğim Yeri göğü yaratana sen özünü görüp bilmeden önce yüzümü asla dönmeyeceğim timsah ıslağı yalvarmalarına haydi bir çalım daha at da görelim hünerini ne yazık ki geçişte gitmez sensizlik içimden ne geceler ne de gündüzlerim sevgimin sıcaklığı kesiyor seylabını Kördüğüm bir yürek hiç önünü mü görür kollarım mı sandın sen nefretlerini şefkatle kucaklayıp dururken nankörlüğün de kırıldı ellerim gazel gibi dağıtarak sattın beni kavrulmuş yapraklarımı hazan iklimine çevirirken yakalandın sen sanki hiç yaşamamış gibisin elemleri hıçkırarak kancıkça düşüncelerin deryamda yelkenlerini açarken poyrazımı usun bile taşıyamaz kırık bir dümenle bak ufku siliyorsun yaşamın sonundan çılgınca feryatların yeri göğü döverken hoyratça topraklar dökülüyor kabrime bozguncu davranışların nankör bir gülüş oluyor gamzen de vefasızlık ve de sen sen ve kibir’ in Gurur ve hayasızlık Güvenimi çalıp da götürürken Bir bela gibi çöküp yok edip de bitirdi tümüyle umutlarımı Kaç delikanlı çürüdü acaba o hayırsız tırnaklarda kim bilir bu kaçıncı bahardır ki hazanlara dönüştürüldü Kaç hayat sarardı soldu aşkın kollarında Pus kaplar gibi içimde düğümlendi o göz bebeğinin nazarı Çektikçe içime nefesini duman olup gittim hayatta… (23.06.2014) AZAP… |
kim bilir bu kaçıncı bahardır ki hazanlara dönüştürüldü
Kaç hayat sarardı soldu aşkın kollarında
Pus kaplar gibi
içimde düğümlendi o göz bebeğinin nazarı
Çektikçe içime nefesini duman olup gittim hayatta…
(23.06.2014) AZAP…
Usta kalemi keyifler okudum ayakta alkışlıyorum
Yüreğin kalemin var olsun ustam
_______________________________Kalemin susmasın;Saygılar