Gemli Kara Zincirifilizlerinden tutunur tohumlar, pamuktan yataklarına. güne el açan, ümit yeşili yapraklarıdır onların. bilseniz bazen ne zor anlar yaşar onlar, kelebek izinden dar kaplarında. tohumlar; günler uzun geceler yetim diyorlar, patlıcan moru gözbebeklerine yeni bir dünya doldurmak için. tökezler ayakları, unuturlar günü, alnından çatkılı bir kadın misali .. ansızın boğulmaktır artık amaç, bir ses dalgasına yenilip. o vakit zemheri tutamaçları, alevler alır elimde. lakin atamam onları, daha çok kavrarım; düşüremem bunu üstüme. çünkü bilseniz, gümüş renkli bileklerinde güç kalmaz onların. duyarım nidalarını, tohumlar da yorulurlar. fakat onlar da biliyorlar; çok erken çokça erken vazgeçmek, vazgeçmek için.. |
bir sır vereyim mi şaire Merve,
bir gün herkes okuyacak bu güzel şiirleri)))
29 ölü harfe ses katmak zordur,
harika