Bir Deli'nin Güncesi 4/ Son Söz
İnsanın yok hükmünde sayıldığı çağdayım
Bu yüzden her kelamım küfre dokunur benim Doğmamış umutlara kıyıldığı çağdayım Ondandır her selada adım okunur benim İsyanlar birikirken her gün yaka cebimde Takvimlere yorulmuş günleri ekliyorum Dili bağlı mısralar inliyor edebimde Yazacak çok şey var da zamanı bekliyorum Rüzgarın önünde ki yaprak kadar acizim Üflesen savrulurum tutsan gözlerim kanar Varla yok arasında sıkışıp kalmış izim Deliler beni uslu, uslular deli sanar Şimdi kim anlayacak ben neden muzdaribim Kim haberdar içimde ölen düş sayısından Ben ki kendi kendimle yıllardır muharibim Bir kez olsun geçmedim barışın kıyısından Ne sigara ne bir çay ne karanlık ne gece Musallada bekleyen ölüler anlar beni Kalem ızdırabımı kussa da hece hece Ancak timarhanelik deliler anlar beni Kaç matem saklanıyor ağarmış saçlarımda Her teli ayrı kahır her teli başka çile Ziganadan çığ düşse yanar avuçlarımda İçimde ki yangını söndüremez kar bile Attığım her adımın ötesi başka tuzak Ya bombalar patlıyor ya serseri bir mayın Ölüm an kadar yakın yaşamak hayli uzak Gördüğünüz eşgali yürüyen ceset sayın Suretiyim sâdece kimliği yitik ruhun Aynaya düşen resim hiçliğe münhasırdır Çünkü ben doğduğum gün tufanı kopmuş Nuh’un Sağanaklar yağıyor gözümden kaç asırdır O kadar çok öldüm ki bir rüyanın içinde Hangi ölüm canımı acıtacak şaşarım İsmim kayıp olurken bir çokluğun hiçinde Varsın yıkılsın dünya ben ölünce yaşarım Mutlu Aydurmuş |
Şiirin güzelliğini tekrar tekrar okuyarak hazını taktir ediyorum…
Çok Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…