bizim köylerde çocuk yoktur
çünkü çabuk büyür çocuklar
anne ve babaları gibi zorluklarla yoğrulmuş
kendisini de fukaralıkta unutmuş
her gün yüreği on bin kilometre yürür
belki dediği ufkun vadisine
umutları da on bin kilometre koşardı
elinde çırpınan çaresizliğinde
sabahı olmaysan gecelerde
herkes gibi payına sabır
yüreğine büyümek düşer
dizlerine onca iş
omzuna koca yük biner
her gün büyüyen hezimeti
önce kendisine sonra ömrüne döner

bizim köyde damların üzerinden
gökyüzünü seyredince
ay tepside dağılır
bulutlar ellerimize dokunurdu
ellerimizle yıldız tutardık
biz sırılsıklam yağmurduk
bir tek o zaman çocuk olurduk
damların üzerinde oturup
ay gecede kaybolana kadar
sokulurdu koynumuza gece
yarına sevinç toplardık
sen yıldızlara hep bakardın
ben her baktığımda sana
seni yeni keşfetmiş gibi bakardım
İkimize geceden yıldız toplardım
sen hüzünlü gözlerimde büyümeye dururdun
ben büyümüş gözlerinle çocukluktan geçerdim

Gülcandan Baydar