Yalnızlığa mahkum ettik kendimizi
Güneş yine batıyor
Sessizlik etrafımı sarıyor
Kimsesizlik içime ta içime batıyor
Birkaç damla süzülüyor
Duvarda hayaline dalan gözlerimden
Bir hıçkırık engel oluyor
Dudaklarımdan dökülecek ismine

Zaten hep öyle olmadı sevdiğim
Ya bir hıçkırık
Ya bir sessizlik
Susturmadı mı söylemek istediklerimizi
Hep bu yüzden ertelenmedik mi?
Ve kendimizi soğuk duvarların bakışlarına mahkum etmedik mi?
Söyle dilimden düşmeyenim
SÖYLE ERTELENMEDİK Mİ?

Öğrenemedik hayata çelme takmayı
Bilemedik birbirimize omuz olmayı
Kırgın bir çiçek misali
Güneşsiz duvar dibinde bekledik yeşermesini
Hep ertelediğimiz sevdamızın
Suslara sararken dilimizi

Oysa güneş bizdik dilimden düşmeyenim
Ve doğsaydık gözlerimizle birbirimize
Yeşertebilir koca bir çınar edebilirdik sevdamızı
Ama olmadı işte
Biz göz göze gelince
En fazla susabildik birbirimize

Kendi ellimizle söktük
Geleceğe dair hayallerimizi solumuzdan
Dönüşü olmayan kara sularda boğduk
Verilmiş sözlerimizi hiçe sayarak
Kilit vurduk yürek kapımıza
Ve susarak katlettik
Ölümsiz dediğimiz sevdayı
...
Yıllardır tanıdığım neredeyse beraber şiirle büyüdüğüm paylaştığım değerli ablamla çok güzel bir hatıra oldu ikimize de
...
Yazan Ve Seslendirenler Mehmet Aküzüm & Nurcan Candar Uygur