imgesiz
tekdüze
dosdoğru sevdiğimden mi bilmem
vuruldu düşüm
sustum

kızgınlıktan değil
bir düşte daha bittiğimdendi susuşum

oysa doğarken besmeleyle
fısıldanmıştı aşk kulağıma
düşük volümde de olsa
hissetmişti aşkın tınısını yüreğim

taa nuh nebiden beri biatkar havariler
tevrat’ta
zebur’da
incil’de
ve kuran’da gizlemişti aşk denen ayetleri
kırmızıya boyamıştı gökyüzünü

o Tanrı ki yarattı mavi gök kubbeyi
o ki bizim kaderimizi birlikte yazdı
gel de
kırmızıya tutku
maviye umut
beyaza saflık katalım
sarıdan çıkaralım ölümün soğuk yüzünü

herşeye rağmen çökerse gök üstümüze
merak etme
tutunmuşsak maviye
zilletten sıyrıklarla çıkarız
çünkü aynı kaderde biz varız

hadi kaldır üstüme dizdiğin tahtaları
okunmadan sala
durdur imamın minareye çıkışını
birlikte boyayalım avludaki sarı hazanları maviye
saf tutalım
rekat rekat kılalım aşkı
ve
susalım
bilmesin kimseler neden sustuğumuzu
soranlar olursa şayet
hicranları öldürdük diyelim
nasılsa katliamlar revaçta şimdilerde

Efkan ÖTGÜN