YA BEN
ruhum yaşarken mevsim, sonunu ,
kuruyan toprağımda gül,yetişir mi? bu son, yıllar kırdılar aynalarını, ne yapsam ne etsem de ; yüzleri asıktı. mutlu yaklaşıp onları utandırdım bir ,gülüş olsa da borçlandırdım anılar arka çıktılar bana acı ,tatlı sense; ne haldeyim sormuyorsun o büyük, kaybın habercisi kapında duyamıyorsun ayak sesini hala gelmezdi kokladığım hiç bir çiçekte kokun uzaklık bu naz, değil çok kırıyorsun zulmünle kendime acı, çektiririm gecelerce yana kavrula sanıyorsun unuttuğun bir şey vardı sevgili sevgiler ilgiyle beslenip büyürdü. Nuran KARACA17:07 16.02.2016 |
Kalemin daim yüreğin var olsun
____________________________Selamlar