Kadere Tutsak Kanatlarımız
Yüzünde eskimeyen hatıraların çizgisi
Bakışından dökülür Ömrünün zelzelesi Kadere tutsak kanatlarımız Bir kuş misali uçup gider anılar Köhne bir bahar yağmuru sonrası Seni yitirişim Saçlarının karmaşasında gizli kaldı Tutkulu sevişmelerimiz Mezeler suskun , Kadehler yoksun , Tahta masa da ses vermiyor artık Pelinsu Düzkaya |