Huzur bulup amin diyeceğim bir mabet arıyorumŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 9 Şubat- 2016- Salı günü Antalya’da kaybettiğim ağabeyimin anısına!!!
Nur içinde yat abiciğim!!! Her anış bir tesellinin daha bitişi Örselenip avuçlarımda ölen narin bir çiçek gibisin Bir sessizlik çadırı bu-oksijen çadırı benzeri Sanki mevsim karakış her yer zemheri Ellerin titriyor üşüyor musun korkuyor musun anlamıyorum Kahroluyorum çaresizlikten Bitkisel bir hayatın inbiğimdeyim Elim kolum taş kesilmiş kıpırdamıyor Üstümde bir ağırlık Her yan tendürdiyot kokuyor Sargı bezlerini topak yapıp banıyorum suya Sonra ıslatıyorum dudaklarını El çabukluğuyla kapıyorsun elimden Kaçar diye boğazına korkuyorum Sana yapılan her şey kötülükmüş gibi Canına kastmış gibi incitiyor beni Kandırılmış aldatılmış gibiyim Anlamlandıramadığım değişik bir ruh hali bu Hayat bizi yeniyor- başa çıkamıyoruz onunla Bir kat daha yalnız kimsesiz kalıyorum Bir ara atı alan Üsküdar’ı geçti demiştin Haklıydın her şeye geç kalmıştık Kahırlı ömrümün gecelerine- bir yenisi daha eklenirken Huzur bulabileceğim amin diyeceğim bir mabet arıyorum Ölmeden bu kaçıncı ölmek ki Can veriyorum senin yerine de Yüksel Nimet Apel 14/Şubat/2016/Pazar/Bodrum |
Haklıydın her şeye geç kalmıştık
Kahırlı ömrümün gecelerine- bir yenisi daha eklenirken
Allah nur içinde yatırsın abinizi
Tebriklerimle bu anlamlı şiirinizi