KENDİME -2-
İçimdeki yalnızlık bırakmıyor yakamı
Ne hikmetse tutmuyor dakikam dakikamı Gün olur aynadaki suretimden korkarım An gelir bir kibritle kâinatı yakarım Bir devin yakasına yapışır bazen elim Bazen bir karıncanın altında çöker belim Susarım, içimdeki çığlık cihanı kaplar Bağırırım, kulaklar sükûneti hesaplar Var’da yok’u özlerim, yok’ta var’ı gizlerim Yepyeni dehlizlere açılır dehlizlerim Bir iğne deliğine sığarım bazı zaman Bazen alamaz beni uçsuz bucaksız umman Yitiverir bir anda zaman, mekân, hadise Sökükler dikiş tutmaz, çöker hesap, hendese Hep ve hiç mabedimdir her taşında ben varım Zıtlıklar âleminin en başında ben varım Bilemedim ki ömrüm asır mı dakika mı? İçimdeki yalnızlık bırakmıyor yakamı… YUSUF AYDIN 13.02.2016 HATAY |