YORGUNUM
Bu nasıl bir yorgunluk bilmemki
Yapıştı üzerime sanki Ne o beni bırakabiliyor ne ben onu Hayatın yükü hep omuzlarımda Yaşamak için nefes alıyorum biraz Bir umut uzanıyorum Yorgun günün akşamına Giriyorum siyaha dönen gecenin koynuna Sadece huzur isteyorum İçden alınmış derin derin soluklarla Bir an bekle diyor bir ses kulağıma Daha yaşayacaksın bir çok derdin olacak Konuşamadığın söyleyecek ne çok cümlem olacak Ah bir de gücüm olsa yazmaya Bir dağın yamacında hiç kimsenin bilmediği bir yerde Uyumak istiyorum Belki uyurum birdaha uyanmamak üzere Bilemessin belki çok sonra uyanırım Heyecanla aşkla Ben yoruldum bu hayattan Siz hiç yorulmadınız mı yaşamaktan? MURAT KAYA |